Mijn naam is Sylvia Smithuis en ik woon in Den Haag en werk als online adviseur/redacteur voor de gemeente Den Haag. Naast mijn werk lees, kook, blog, fotografeer, wandel en mediteer ik graag. En ik ga regelmatig naar Kreta, gemiddeld zo’n 4 keer per jaar. Als iemand mij vroeg ‘waar ga je naartoe op vakantie’ dan zei ik Griekenland en noemde dan een van de eilanden.

Ik heb er al veel gezien en trok er dan met een auto rond, verdwaalde ook regelmatig en ging met bewoners in gesprek. Met handen en voeten kwamen we tot leuke gesprekken. Ik zat dan bij iemand aan de keukentafel of op het stoepje voor de deur en deelde lief en leed. In 2015 ben ik begonnen met Griekse les en dat zorgde voor nog meer leuke spontane contacten.

De eerste keer naar Kreta:

Het is 24 september 2012 en ik ben net aangekomen op het vliegveld van Heraklion. Het voelt vertrouwd en dat is vreemd, want ik ben hier nog niet eerder geweest. Er staat een taxichauffeur op mij te wachten die mij naar mijn bestemming brengt in Platanes. Een kustplaats niet ver van Rethymno. Het is donker en ik zit voorin en kijk naar de lichtjes langs de kust en praat met de chauffeur. Ik vertel hem dat ik 3 weken blijf en me verheug op het ontdekken van een deel van het eiland. ‘Vanaf morgen heb ik een auto’ vertel ik hem. ‘Rijd dan naar het zuiden, richting Plakias’ zegt hij. En dat doe ik ook een paar dagen later. Zodra ik de Kourtaliotiko kloof inrijd ben ik op slag verliefd. Het is adembenemend mooi. Op de rotsen klauteren geitjes en ik hoor de bellen om hun nek rinkelen bij elke sprong. In de lucht zweven roofvogels, beneden diep in het dal stroomt de rivier. Ik loop de trappen af naar de watervallen er staat een stevige wind en ik ruik de wilde tijm en oregano. Na de kloof word ik overvallen door de prachtige vergezichten en vele olijfbomen. Ik stap telkens uit om goed om me heen te kijken. Drie weken Kreta vliegen voorbij en vol indrukken ga ik terug naar Nederland.

De liefde wint:

Het duurt toch nog 3 jaar voor ik uiteindelijk terugga naar Kreta. Maar het gevoel is nog net zo sterk, misschien wel sterker dan in 2012. Hier wil ik zijn, hier voel ik mij thuis. Dit keer ben ik er in november 2015. Ik ga een week olijven plukken, een geweldige ervaring. Na deze week geef ik toe aan mijn verliefdheid voor het land.

Thuiskomen!

Zo’n 3 jaar woonde ik in Preveli in een studio met prachtig uitzicht. Maar de studio werd met de jaren te klein en ik deelde die met andere toeristen. Ik wilde graag een eigen voordeur en niet telkens al mijn spullen in- en uitpakken. Begin april vond ik een appartement in het traditionele bergdorp Mariou. Het huis is meer dan 200 jaar oud met kleine ramen en hele dikke muren en bestaat uit 3 appartementen aangepast aan de wensen en eisen van deze tijd. Mijn buren zijn Griekse vrienden die er het hele jaar wonen, met elkaar delen we de binnenplaats. Ik vind het erg leuk om tussen de lokale bewoners te wonen.

Mijn bijnaam is Penelopi...

Op nog geen 10 minuten wandelen van het huis in Preveli waar ik van 2016 tot begin 2019 heb gewoond runnen Giannis en Litsa Banana Garden. Een tuin vol fruit-,olijfbomen, bananen planten, aardbeien en groenten. Hier kreeg ik mijn bijnaam
Penelopi. De eerste keer dat ik over de hangbrug liep werd ik hartelijk ontvangen door 4 mannen, waarvan er 3 Giannis heten en 1 Vasilis. Dat ze allemaal dezelfde naam hebben vond ik onhandig, dus al snel gaf ik hen een bijnaam: Psilos (lang in het Grieks), Rock (luistert het liefst naar rockmuziek) en Holy (een soort goeroe). Vasilis werd Rastaman door zijn lange dreadlocks. Rock vond dat ook ik een andere naam moest krijgen, een Griekse naam: Penelopi. En die naam gebruik ik in mijn blogs. Begin 2017 ben ik begonnen met mijn blog Penelopi in Kreta en schrijf nu over mijn leven en belevenissen in Kreta. De tijd op Kreta gaat altijd veel te snel. Ik ken inmiddels heel veel mensen en ga bij iedereen langs. Help waar mogelijk en werk samen met hen. Zodra ik de Kourtaliokiko kloof inrijd weet ik dat ik bijna thuis ben.

Van de redactie:

De columns van onze nieuwe columniste Sylvia Smithuis verschijnen voorlopig onde de knop columns&nieuws