Een stewardess roept om dat het “boarden” start. Ik sta bij de gate op het vliegveld van Athene te wachten. De vlucht naar Heraklion duurt nog geen 55 minuten. Thuis komt steeds dichterbij...Terwijl ik sta te wachten hoor ik van mijn telefoon een “pling” : een sms: het is van mijn vriendin Litsa: “Morgen geen eten maken, je komt naar ons”. “Oké” antwoord ik: “ tot morgen”.
31 december 2019
Het is bijna 10 .00 uur als ik wakker word. Wat me als eerste opvalt is dat ik geen haan heb gehoord. Want die haan kraaide mij altijd wel wakker. Misschien wel opgediend tijdens het kerstdiner dacht ik, stap uit bed, trek mijn sloffen aan en een dik vest. Het is koud in huis. Buiten waait het hard en regent het. Ik zet de airco op verwarmingsstand aan en maak een Griekse koffie. Daarna douchen, aankleden en hup de auto in.Rondje dorpen.Ik rijd eerst naar Plakias voor de nodige boodschappen, dan weer naar boven naar Mariou. Boodschappen opruimen en weer in de auto naar Asomatos. De auto van Stavros staat bij de containers, ik stop en doe mijn autoraam open. Zodra Bella (mijn kleine “kokoni”) me hoort springt ze uit zijn auto en rent naar die van mij. Ze is zo ontzettend blij en weet van gekkigheid niet wat ze moet doen. Ik open mijn portier en ze springt over me heen de auto in. “Ik houd haar de middag wel bij me” zeg ik tegen Stavros. “App me als je weer terug bent dan laat ik je weten waar ik ben”.
Kafenion Stella:
Na een stuk lopen met Bella eindigen we in het kafenion van Stella in Lefkogia. Daar zit Giannis aan zijn vaste tafeltje in de hoek. We proosten, eten samen en vrienden komen langs. De middag vliegt voorbij. Bella en Zachos (het hondje van Giannis) vermaken zich prima, rennen in en uit achter elkaar aan. Dan zie ik een bekende auto: Stavros komt Bella ophalen. Niet veel later besluit ik ook naar huis te gaan.
De laatste uren van 2019:
Iets over 21.00 uur kom ik aan bij Litsa en Giannis. In de woonkamer is het warm en iedereen zit rond de open haard. Ik krijg een kussen en ga erbij zitten. We luisteren naar rebetika en drinken wijn. Ondertussen komen er meer mensen en verplaatsen we de meubels in de woonkamer. De bank gaat aan de kant en de grote eettafel komt bij de haard te staan. Overal komen stoelen vandaan en de tafel raakt langzaam vol met allerlei lekkers. Het eten is heerlijk en de wijn vloeit rijkelijk. Als de klok bijna middernacht aangeeft gaat het licht uit in de woonkamer. Op de TV kijken we naar het grote plein in Athene waar wordt afgeteld. Tien, negen, acht... twee, EEN; Χρονια Πολλα roepen we. Het licht gaat weer aan en we wensen elkaar alle goeds. Dan wordt de traditionele “Vasilopita” aangesneden: dit is een soort broodcake waarin een geldstuk is meegebakken. Wie de munt in zijn stuk cake heeft, heeft het hele jaar geluk. En Litsa is de gelukkige! Ze slaat een kruisje. Het afgelopen jaar was voor hen zwaar. In februari 2019 raakte zij in twee uur tijd hun hele bedrijf kwijt door de overstroming van de rivier de Kourtaliotiko. Ik hoop dat 2020 hen meer geluk brengt.
