Onze columniste Sylvia Smithuis gaat emigreren: jawel: naar Griekenland. Zij onderneemt de stap waarvan velen onder ons dromen maar deze niet durven te zetten. "Droomhuis Gezocht” & "Ik Vertrek" : waar loopt zij tegen aan in haar zoektocht naar "haar plekje onder de Griekse zon”? Volg haar op onze website!
Eindelijk heb ik de keuze durven maken en volg ik mijn hart. Ik gooi ik het roer om en vertrek deze zomer naar Kreta. Het klinkt zo makkelijk “ik vertrek” maar het heeft drie jaar geduurd om deze keuze te maken. In mijn dagboek schreef ik op 31 december 2019: “Het is de laatste dag van het jaar en ik zit met een kop koffie aan de keukentafel. Gisteravond laat aangekomen in Mariou. Ik wilde zo graag naar huis, keek er al dagen naar uit en nu ik hier ben denk ik: wat is het klein, donker en koud. Waarom wilde ik dit ook alweer? Wat brengt me ertoe om mijn appartement te gaan verkopen en naar Kreta te verhuizen”? Het antwoord is simpel: ik volg mijn hart.
Leren loslaten en luisteren naar mijn hart
Loslaten van zekerheden vond ik ontzettend moeilijk. Ik maakte lijstjes met voor- en nadelen, berekeningen en nog veel meer. Maar die lijstjes gaven mij niet de zekerheid die ik zocht. Niemand kon mij die zekerheid geven. Ik moest vooral op mezelf vertrouwen en luisteren naar mijn hart. Door naar mijn hart te luisteren en mijn gevoel te volgen kwam ik erachter dit ik heel graag in Kreta wil wonen. Toen ik dat eenmaal hardop uitsprak wist ik dat ik het aandurfde de eerste stap te zetten: loslaten.
De eerste stap: appartement verkopen
Ik maakte een lijstje met stappen zodat ik wat houvast had. De eerste stap was mijn appartement verkopen en dat ging heel snel. Binnen een week was het verkocht. Het voelde als een bevrijding en dat had ik niet gedacht, want ik woon hier nu 15 jaar. Nergens heb ik zolang gewoond. De volgende stap volgde al snel: het verkopen van mijn inboedel. Langzaam werd het appartement leger en leger. Alleen wat in een doos past neem ik mee, maar ook daarin ben ik selectief. Ik wil niet veel dozen meenemen, het past ook allemaal niet in mijn kleine appartement in Mariou.
De tweede stap: baan opzeggen
De tweede stap op mijn lijstje was: baan opzeggen. Durfde ik dit wel en wil ik het ook loslaten? Ik werkte er al 18 jaar met veel plezier. Maar als ik naar Kreta wil dan moet ik ook dit loslaten. Dus ging ik koffie drinken met mijn manager en vertelde hem over mijn verhuisplannen. Van het een kwam het ander, ontslag ingediend en nu ben ik ambteloos burger.
De derde stap: spullen naar Kreta
In april gaan de laatste spullen naar familie en vrienden, 1 mei is de overdracht van het appartement. Een hoofdstuk met veel mooie herinneringen wordt dan afgesloten. Ik zal er vast nog vaak aan terugdenken, het is een fantastisch appartement. Dan krijgen alle dozen voor Kreta tijdelijk een plekje in de loods van mijn broer. Daar ga ik de twee pallets vullen en hoop dat het transportbedrijf uit Kreta deze voor 1 mei kan ophalen. De chauffeur vertelde mij dat hij er zeven dagen over doet. Dan wil ik in Kreta zijn zodat ik samen met vrienden mijn spullen kan ophalen in Heraklion.
De vierde stap: wat ga ik doen?
Met “wat ga ik doen?” bedoel ik werk, Want ik ga nog niet definitief emigreren naar Kreta. Ik blijf in Holland ingeschreven staan, blijf verzekerd en woon hier in de wintermaanden. Dan verkoop ik olijfolie en ga op zoek naar opdrachtgevers waarvoor ik internet werkzaamheden kan doen vanuit Holland of Kreta. Deze “laatste” stap heeft tijd nodig. Ik heb geen idee welke kant het uitgaat en wat ik ga doen en hoe. Ik vind het allemaal erg spannend en ga beslist iets heel moois doen waar ik blij van word.
Natuurlijk blijven we de ontwikkelingen in het “Griekse” leven van Sylvia Smithuis volgen!
