We bevinden ons evenals vorig jaar weer in een volledige “lock down”. Winkels en cultuursector zijn dicht en we mogen met kerstmis slecht vier gasten ontvangen! Wintersporters haasten zich om zich te laten “boosteren” en vragen zich af of zij wel kunnen gaan genieten van de sneeuwpret. Voor ons als Griekenland liefhebbers was het dit voorjaar ook spannend. Uiteindelijk is het nog redelijk goed gekomen al blijft het wel onwennig om met een mondkapje op in het vliegtuig te stappen of boodschappen te doen in een mini market. Nu de kerstvakantie is begonnen en afgezien van een boswandeling er niets anders op zit dan gezellig thuis op de bank te zitten, heb ik voor u de vakantiemijmeringen 2021, welke eerder op onze Facebook pagina verschenen, gebundeld. Veel leesplezier en maak toch maar vast vakantieplannen voor 2022: doe ik ook!
Vakantiemijmeringen: vakantieplannen:
Voorpret maakt een overgroot deel uit van de eigenlijke pret van een gebeurtenis. Duurt doorgaans langer en de verwachtingen worden dan nog niet teleurgesteld. Dat geldt met name ook voor een vakantie. Nog niet zo heel lang geleden ging je naar een reisbureau om met stapels zonovergoten brochures naar huis te gaan en de ideale vakantiebestemming uit te zoeken. Weken voorpret volgden. Hoe anders is het anno nu, in 2021! Velen beschikken over moeizaam verkregen vouchers van pakketreizen en vliegreizen. We volgen het “Corona Stoplicht” van oranje naar geel en op sommige bestemmingen zelfs groen: maar voor hoe lang? Springt het plotseling niet van kleur en vliegen we op weg naar ons favoriete vakantieland niet per ongeluk door “rood”? Ook Ik durf niet te hopen op een vakantie in mijn geliefde Griekenland: ondanks volledig gevaccineerd te zijn. Nog niet zo heel lang geleden doorplozen we iedere beschikbare documentatie over de gekozen vakantie bestemming: hier wil ik heen, dat moeten we zien. Naar mate we ouder worden neemt het “moeten” sterk af. “We moeten immers nix, het is vakantie” denken we sinds jaren. We maken een plan voor de vakantiedag en zien wel wat er van uit komt: we bezoeken deze opgraving en dat kerkje: maar soms komt het er niet van en belanden we op een plateia; met een frappé en een geïmproviseerd gesprek met de “locals”. Of tussen de imkers, als we per ongeluk een verkeerde afslag nemen. Het loslaten van vakantie plannen is sinds de uitbraak van de Covid – 19 pandemie eerder regel dan uitzondering. Natuurlijk: het is moeilijk om ons voor een tweede jaar op rij te moeten aanpassen aan de onzekerheid of we wel op vakantie kunnen. We verlangen ernaar, hebben een “break”nodig! Maar lieve lezers: met alle respect: het is een luxe probleem gezien alle onrechtvaardigheden in de wereld vol overstromingen dicht bij huis en de voortslepende Covid – 19 pandemie wereldwijd. Durf te dromen, durf te plannen!
Vakantiemijmeringen: zonnekloppers:
Weet u wat “zonnekloppers”zijn? Nee? Dat is Vlaams voor zonaanbidders: de benaming voor mensen die vroeg in de ochtend hun strandlaken op hun favoriete strandstoel leggen om er de rest van de dag te “garen en te roosteren”. Ooit bracht ik een vakantie door op Cyprus: in Paphos, en bracht uren door op strand en op het water met als gevolg dat ik bruiner dan een pindanootje thuis kwam. Een jaar later kon ik er niet meer tegen en draaide op datzelfde strand in schaduw om palmboom heen! Sindsdien heb ik ook een hekel aan de beruchte combi: zonnebrand & zand. Jakkes! U kent dat gevoel ongetwijfeld! Sindsdien zoeken we de schaduw op. Tijdens een vakantie op een Grieks eiland vonden we de perfecte plek op het strand : in de schaduw van bomen, de strand ligbedden stonden even verderop opgestapeld klaar. We installeerden ons en mijn levenspartner dook voor een verkoelende plons in zee. Plotseling wordt zijn strandstoel een meter verderop geplaatst en neemt een Griekse dame tussen onze zorgvuldig uitgekozen ligstoelen plaats. De dame pachtte het strand en wij lagen op haar plekje. Of ik een stukje spinazie pita lust? Nu moet u weten: als kind lustte ik spinazie al niet, maar zelfs de “alla crème” versie was destijds niet te vreten, Althans, voor mij niet! Ik nam twee spinazie broodjes aan en gruwelde, eentje voor mijn levenspartner en eentje voor de vorm voor mij. Het spinaziebroodje smaakte overigens heerlijk: niet te vergelijken met de vieze spinazie prut uit het begin van de jaren zeventig. Ik irriteer me als zovelen aan zonnekloppers: de echte zonnekloppers staan vroeg op, leggen hun strandlaken neer op hun favoriete strandstoel, of plekje bij het zwembad, om vervolgens weer terug naar bed te gaan. Soms komen ze pas in de middag op hun “gereserveerde” ligstoel liggen terwijl anderen geen plek hebben of tegen hun zin in de volle zon of schaduw liggen. Soms heb ik de neiging om de badlakens in het zwembad te gooien, maar ik durf niet. Wel heb ik ooit gezien dat hostesses de strandlakens die al in de avonduren (!) klaar lagen in een jolige bui in de bomen gooiden. Net goed!
Vakantie mijmeringen: de Griekse mini market:
Voor de uitbraak van het gevreesde Cocid – 19 virus deed ik mijn boodschappen bij AH XL: toevallig dicht in de buurt. Maar een keuze stress! Niet normaal! Het aanbod is dusdanig groot dat je gewoon vergeet waar je eigenlijk voor kwam en niet kunt kiezen uit alle varianten van het product dat je eigenlijk wilt hebben. Als gevolg neem je veel te veel mee naar huis! De grootgrutter speelt er handig op in en bereidt kleine proeverijtjes voor om maag en kooplust nog verder op te drijven!' De pandemie veroverde de wereld en ik, als interieur adviseur besloot naast het dragen van het mondkapje, (nog ver voor het verplicht werd, draag het overigens nog steeds, omdat een bezoek aan een supermarkt voor mij nog echt niet echt okay voelt.) Dat moest dus anders en ik vond dat in een sympathieke “thuis bezorg supermarkt”. Sinds enkele maanden bezorgen opgewekte, vriendelijke chauffeurs mijn boodschappen. Het aanbod van tientallen merken en verpakkingen voor een product veranderde naar een beperktere keuze. Okay: ik mis wel eens wat, maar dan sla ik de “onmisbare” artikelen groot in bij de “XL”. Ook de 2 = 1 aanbiedingen: ik blijf immers een Hollander. Het doet me een klein beetje denken aan de Griekse mini markets op populaire vakantiebestemmingen: als je een appartement huurt en zelf wilt gaan koken ben je vaak daarop aangewezen , naast 2 elektrische kookplaten, ook op het aanbod van de locale winkeliers. Het is niet anders. Hoewel ik liever in een kleinschalig boutique hotel verblijf komt het wel eens voor dat we voor een appartement kiezen en dus zelf boodschappen moeten doen. We zijn even lang in een winkel die wat formaat betreft in en schoenendoos past maar wonderwel alle producten biedt waar we behoefte aan hebben, als in een XL. Geen keuze stress: en aanpassen aan wat er wel is. Aandachtig bestuderen we etiketten, versheid en varianten. Met een ijsje komen we in ieder geval de deur uit. Leert de pandemie mij dat één merk, één of twee beschikbare hoeveelheden, soms niet op voorraad, iets wat we al jaren kennen uit de Griekse mini market? Moeten we niet terug naar die Griekse mini market in Nederland? Laatst las ik nog het magazine van een grootgrutter: vergezochte recepten met ingrediënten die je na bereiding verder weg kunt gooien. Is dit wat we willen? Geef mij de Griekse mini market maar!
Vakantie mijmeringen: paraplu 's:
Sinds enkele jaren neem ik een regenjas mee als ik naar mijn geliefde Griekenland vertrek, voorheen liet ik deze achter in de auto op P3 van onze nationale luchthaven Schiphol. Het blijkt namelijk dat het weer ook in het normaal zonovergoten Ellada minder stabiel is dan voorgaande jaren. U kent ze wel: de verkopers die over de stranden trekken met modieuze zonebrillen, handige knijpers om uw strandlaken aan uw zonnebedje te bevestigen en andere prullaria. Ronduit lachwekkend, al zeg ik het beschaamd, was een Aziatische dame die op het strand een massage aan bood. Zij benaderde haar potentiële klanten met de woorden: “Massage? No Thank you!”. Kennelijk was dat het antwoord wat de meeste zon doorbakken strandgangers haar gaven. Terug naar de paraplu 's: een zonovergoten dag in het pittoreske maar veel te toeristische Parga. Op weg naar ons favoriete restaurant. Mag ik reclame maken? Welja, het is immers mijn Facebook pagina en mijn website: “To Souli”. We klauterden zwetend de heuvel van het oude kastro op en daar waren ze: nooit eerder gezien: paraplu verkopers. Meewarig lachend vervolgden wij onze weg heuvelafwaarts naar de boulevard. Ook op het terras van het restaurant kwamen ze. Zo te zien was er onder de gasten weinig animo om tot koop over te gaan. Dat hebben we met z'n allen geweten: Later die avond breekt een noodweer los: het regent pijpenstelen! De paar taxi 's die het plaatsje kent kan de toestroom van verregende klanten nauwelijks aan. Ook wij klauterden, binnen een paar minuten doorweekt de kastro heuvel op om naar ons appartement te gaan. Ook de volgende dag viel de regen gestaag naar beneden, doorweekte de straten en verhinderde elke activiteit. “Wie het laatst lacht...” zegt een welbekend spreekwoord. Overigens: de afbeelding bij deze vakantie mijmering: het kunstwerk “Umbrellas” van de Griekse architect Yiorgos Zogolopoulos siert sinds 1997 de kustboulevard van Thessaloniki op en is ook in de avond bezienswaardige door de mooie aanlichting.
Kerstmijmeringen: bonus: kerstmis 2021:
Het is vierentwintig december 2021: “kerstavond”: onverwacht ben ik vrij en kan ik “onder de kerstboom”genieten van wat mij in tientallen jaren maar zelden is overkomen: een lang weekend vrij met kerstmis! De voorbereidingen zijn klaar: kerstkaarten verzonden, het hoofdgerecht voor het kerstdiner is grotendeels klaar en bescheiden cadeautjes liggen onder de boom: ook eentje voor ons “Bordertje” Sam. Klaar voor alweer een nieuwe ingetogen kerst en eigenlijk voelt dat prima! Voor volgend jaar staat een nieuwe rondreis op het programma: Athene in combinatie met de Cycladen. U gaat er op deze website alles over lezen: als het doorgang kan vinden! Vlak voor de eerste “lock down” hadden we met een zestal vrienden een kook/eet afspraak. De eerste “lock down” kwam. Anderhalf jaar later werd het uiteindelijk een feestelijk diner met 20 vrienden in ons favoriete restaurant. Natuurlijk werd Griekenland uitgebreid besproken want dat is de verbindende factor tussen al deze mensen: veel van onze liefste vriendschappen ontstonden tijdens de Griekse taallessen! Natuurlijk kwamen de onbezorgde vakanties van voorgaande jaren voorbij: dierbare herinneringen. Maar ook het vakantie seizoen 2021 werd besproken en we waren het unaniem eens: de Grieken hebben ons ondanks alle beperkende maatregelen een bijzondere maar als vanouds onbezorgde vakantie bezorgd. Petje af, graag tot volgend jaar!
