Lieve lezers, Het is een tijdje geleden dat jullie iets van mij gehoord hebben. Wat een fijn en positief gevoel om weer iets met jullie te mogen delen. Een gevoel dat perfect past bij de lente die zich inmiddels heeft aangekondigd. Een seizoen waar we allemaal dol op zijn en waar we vrolijk van worden. De bomen staan al in bloei en de Griekse blauwe lucht is weer overal te zien. Tijd om te genieten.

Nu we het over gevoelens hebben... Wie kent niet het gevoel dat je even tijd voor jezelf nodig hebt om tot rust te komen, gebeurtenissen te verwerken en te beseffen welke dingen voor jou van waarde zijn. Zeker in deze moeilijke turbulente tijd waar zoveel nare dingen gebeuren. Covid is de deur nog niet (helemaal) uit en dan staat die vreselijke Oekraïne – oorlog alweer op de stoep. Komt er dan nooit een einde aan de ellende? Na een dip die mij sterker en wijzer heeft gemaakt, is het tijd om weer volop te gaan genieten van alle dingen waar ik kracht uit put. En die zijn er voor ons allemaal. Waarom ik dit persoonlijk met jullie wil delen? Om iedereen die het moeilijk heeft te laten beseffen hoe belangrijk het is om meer je hart te volgen. Het klinkt misschien een beetje cliché maar ik vind het van levensbelang. Tegenslagen en teleurstellingen horen nu eenmaal bij het leven. En vaak gaan dingen anders dan we plannen. Hebben jullie ooit van het volgende Griekse spreekwoord gehoord?Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει. Letterlijk betekent het: Als mensen plannen maken, lacht God.’Dit spreekwoord heb ik van mijn oma Maria geleerd die veel tegenslagen in haar leven heeft gekend. Als jong meisje begreep ik niet precies wat ze ermee bedoelde maar inmiddels ouder en wijzer geworden, ben ik het helemaal met haar eens, net als heel veel Grieken. Grieken zijn gevoelsmensen daar zal iedereen het over eens zijn. We lachen luid met heel ons hart maar als we verdrietig zijn dan mag ook iedereen dat weten en zien. Ik vind niets mooiers als mensen hun ware gevoelens en emoties tonen. In deze moeilijke, moderne tijd vergeten ook veel Grieken hun hart te volgen. 

Κάνε ότι σου λέει η καρδιά σου. Oftewel: doe wat je hart je ingeeft. Zit er voor velen Grieken niet meer in. Jonge mensen zijn genoodzaakt om te emigreren naar het buitenland om te overleven of hebben banen waar ze niet voor hebben gekozen maar de ze hebben uit pure noodzaak. Zelf heb ik dit gevoel ook ervaren. Na lange tijd vond ik een baan die perfect bij me paste: werken in het toerisme. Toeristen rondleiden en verliefd te laten worden op Thessaloniki vond ik geweldig en was mijn passie geworden. Dit werk kwam even stil te leggen en ik kreeg in de tussentijd de kans om bij een groot farmaceutisch bedrijf te gaan werken. Wat een groot verschil zullen jullie denken en dat was het ook. Een kantoorbaan is heel iets anders dan met mensen op pad gaan. Financieel was dit beter maar toch niet wat ik wilde. Ik ben blij dat ik uiteindelijk gekozen heb om naar mijn hart te luisteren en weer te gaan doen waar ik energie van krijg; toerisme! Wat een geluk dat mijn wijze Griekse oma mij geleerd heeft dat geld niet alles is, het is wel belangrijk, maar het belangrijkste is toch de innerlijke rust waar het om draait. Voor die innerlijke rust moet je vaak moeilijke keuzes maken. Mijn advies is om de tijd te nemen om je tegenslagen en teleurstellingen te verwerken. Pas dan zal je weer open staan voor de zonneschijn in je leven.

Waar de Grieken deze wijsheid vandaan halen? Vast niet alleen van Aristotelis, de beroemde Griekse filosoof, maar gewoon uit de vele moeilijkheden waar ze dagelijks mee te maken hebben. Het woord “opgeven”kennen de Grieken gelukkig niet en dat bewijzen ze op veel manieren. Ik ben zelf super trots op mijn Griekse roots maar wat mij werkelijk emotioneert is de liefde en toewijding die zo veel mensen van andere culturen tonen aan mijn vaderland. Velen van jullie zijn bereid om de Griekse taal te leren en zo in staat te zijn om een praatje te kunnen maken met de Griekse mensen. Dit zorgt absoluut voor een echt thuisgevoel. Geloof me, dit wordt enorm gewaardeerd. Dus schaam je niet en meng je tussen de lokale bevolking en laat zien wat je geleerd hebt en laat ze glunderen van trots. En hoe mooi is het om te zien dat anderen zich inspannen om de Griekse keuken eigen te maken. Dat is absoluut geen straf want de liefde van de Grieken gaat echt door de maag. Het is leuk om te weten dat Thessaloniki als allereerste stad van Griekenland op de Unesco Werelderfgoedlijst staat voor haar gastronomische tradities. Als laatste voor nu wil ik iedereen op het hart drukken, volg je gevoel en probeer als je kan een lichtpuntje te zijn in iemands leven. Ik ben zo dankbaar voor alle mensen die mijn lichtpuntjes zijn.

Με αγάπη,

Mirjam Maria Thoidis