Het is u misschien opgevallen dat ik afgelopen maand geen recept heb geplaatst. Helaas is mijn moeder vorige maand overleden en moest ik daardoor onverwachts naar Nederland.

Ze was al heel lang ziek en misschien een verlossing voor haar maar voor ons, haar kinderen, toch nog te vroeg, je moeder wil je eigenlijk niet missen. We dachten dat we haar 3 ½ jaar geleden al zouden moeten missen, we hadden allemaal afscheid van haar genomen en volgens de dokter zou ze nog maar 2 dagen leven.

De helft van het jaar zit er alweer op, we genieten van de zomer, de langste dag en de kortste nacht liggen alweer achter ons. TIJD, wat is tijd, we lezen het af van ons horloge of mobiel, vroeger bestond er geen TIJD, geen horloge, je keek naar de zon, voelde je maag, ging eten, werken of slapen, dat is verleden TIJD!
Jaren geleden toen de kinderen nog klein waren, voorspelde onze buurman die onderwijzer was dat er nog heel wat achter ons lag, dat onze kinderen zouden studeren, in dienst moesten, zouden trouwen en kinderen krijgen, zijn kinderen hebben dit inmiddels allemaal gedaan, maar voor ons ligt het een en ander nog achter ons.

Intussen is het in Griekenland zomer geworden. In een paar weken is het erg hard gegaan; de fruitbomen zijn uitgebloeid en de vruchtjes komen tevoorschijn. De sering heeft een week prachtig gebloeid maar nu bedekt een tapijt van duizenden hele fijne bloemetjes de tuin. De groene kevers, (“onze vrienden” maar niet heus) zijn weer gearriveerd. Van de eerste schermen vlierbloesem maken we een nagerecht en mijn petekind komt met een bloesem in de hand vragen of ik weer vlierbloesem ijs/sorbet ga maken.

De lente is gearriveerd, zo heerlijk, buiten eten, in de tuin werken, poetsen, wassen, wandelen, genieten van zo ontzettend veel, bijna teveel om op te noemen.
Yiannis heeft zelfs de fietsen van ‘stal’ gehaald en opgeknapt. Voor het eerst in 15 jaar ben ik hier in Ano Pedina aan het fietsen en dit valt natuurlijk niet mee. Geen 100 meter is gelijk maar je gaat omhoog of omlaag, te snel of te langzaam. Vorige week was er bijna nog niets te zien, geen bomen met jonge groene blaadjes, geen bloesems en ineens zie je beneden in het dorp niets anders dan witte bloesem, alle sleedoorn- en meidoornstruiken staan in bloei. Jammer dat Vincent van Gogh nooit hier is geweest, wat zou hij er een mooi schilderij van hebben gemaakt.