Tel een Brabants kwartiertje bij het Griekse kwartiertje en de uitkomst is het aantal minuten dat deze Brabantse Griekse te laat op onze afspraak bij de Bijenkorf in Eindhoven was. Maar goed, dat is het voorrecht van een dame zullen we maar zeggen. Ik heb afgesproken met Margot Thomaïdis – Zeebregts voor de bespreking van haar boek: “Leven als een godin in Griekenland” onder het genot van een kopje koffie. Het werd echter al gauw gezellig en de koffie maakte plaats voor een roseetje. Alsof we elkaar al jaren kennen bespreken we het Griekse leven van deze uit Eindhoven afkomstige secretaris van de Nederlandse Vereniging in Athene.
Gezeten tussen de veel te dure kerstchocolade ontwikkelt zich direct een levendig gesprek. Margot begint haar verhaal met mij op het hart te drukken dat haar boek één en al lofzang op Griekenland is”. Dit in tegenstelling tot wat een Griekse restauranthouder in Nederland dacht. Zij had de goede man verzocht om enkele exemplaren te verkopen in zijn restaurant. Voordat deze zijn medewerking toezegde, wilde hij het boek eerst zelf lezen. Natuurlijk, dat zou ik in zijn geval ook doen, maar dan wel van α tot ω. Nu moet u weten dat ik voor een boekbeschrijving het betreffende boek zelfs twee keer lees. Zo niet deze restauranthouder: hij heeft kennelijk beledigd het boek na het lezen van de eerste bladzijde al aan de kant gegooid en weigerde zich in te zetten om het te promoten. Wat blijkt? Op betreffende pagina vertelt Margot dat zij op het stuk grond dat zij begin jaren tachtig kochten in Lagonisi, een kustplaatsje halverwege Athene en Kaap Sounion, een illegaal huis bouwden. Daarmee waren ze beslist niet de enigen, zelfs de moeder van Haris Alexiou bouwde in de jaren zestig van de vorige eeuw in Athene een illegale woning! (*) De restauranthouder gaf echter te kennen dat dit soort praktijken een van de redenen was om zijn vaderland de rug toe te keren. Jammer dat hij niet de moeite heeft genomen om het boek uit te lezen. Want het is inderdaad, hoewel hier en daar voorzien kritische kanttekeningen op de Griekse samenleving en cultuur, een lofzang op Griekenland.
Ook verzekerde Margot mij ervan dat zij met dit boek Griekenland weer in een zonnig daglicht wilde proberen te plaatsen nadat het land de afgelopen jaren vrijwel dagelijks negatief in het nieuws is geweest als gevolg van de economische crisis en het politieke ontwikkelingen. Dat is haar zeker gelukt. Met haar losse schrijfstijl waardoor het lijkt alsof je persoonlijk met haar in gesprek bent, vertelt zij over haar leven in Griekenland en dat levert soms lachwekkende situaties op. Ook schrijft zij over haar ontdekkingstochten in haar nieuwe vaderland. Zo bezoekt zij onder andere Kreta, Rhodos en Santorini. Zelfs het paradijselijke Agistri, waarover zij aan haar broer plechtig moest beloven er niet over te schrijven zodat het ongerept zou blijven, wordt niet onbesproken gelaten.
Margot leert haar Griekse god in het in de regio Eindhoven bekende strandbad E3 kennen. Hij werkte daar als surfleraar. Zeus moet hoogstpersoonlijk op deze toevallige ontmoeting hebben toegezien want, zo schrijft Margot: “Maar toen we het surfpunt naderden sloeg ineens de bliksem in”! Als je als lezer denkt dat het boek vervolgens een chronologisch levensverhaal is, kom je bedrogen uit. Na enkele korte verhaaltjes bekijk ik verwart de kaft en lees op de achterkant dat het boek een bundeling van columns welke eerder in diverse media, waaronder de Griekse Gids, hebben gestaan. Dat verklaart natuurlijk alles en met deze nieuwe insteek lees ik het boek vervolgens met plezier uit. Margot vertelt luchtig over mythologie, cultuur & geschiedenis (*) en persoonlijke belevenissen. Van evzonen, de wachters bij het graf van de onbekende soldaat bij het parlementsgebouw tot de dichter Konstantinos Kavafis (*), alles komt aan bod. Ook de crisis! Ze beëindigd haar boek met praktische tips voor “Griekenlandgangers” waaronder hoe je in Griekenland een taxi moet nemen. Hilarisch is het verhaal “Mama Mia” dat in tegenstelling tot de naam doet vermoeden niet als de gelijknamige musical een romantisch verhaal is. Het blijkt meer een soort van “My big fat Greek wedding” achtige column te zijn die de goede zorgen van de Griekse moeders voor hun zonen moet illustreren.
Toch een klein puntje: wat mij persoonlijk stoorde is het feit dat Margot haar man en kinderen niet bij naam noemt maar naar hen refereert in termen als “de man” voor haar inmiddels verleden echtgenoot en P en R voor vriendinnen. Ze zal er ongetwijfeld haar redenen wel voor hebben gehad. Om terug te komen op het feit dat het losse verhaaltjes blijken te zijn, ik had natuurlijk eerst de kaft moeten lezen, dom, dat heeft echter ook zo z 'n voordelen. Het boek is ideale strandlectuur. Tussen het zwemmen, lunchen en dutten een verhaaltje voor het slapen gaan, en je steekt er nog wat van op ook. Om met Margots eigen woorden te spreken: “I kid you not”.
Margot Thomaïdis – Zeebregts (Eindhoven 1962): “Leven als een godin in Griekenland: ISBN 13: 978-618-81446-0-6
verkrijgbaarheid:
te bestellen op: www.facebook.com/Godin-in-Griekenland
* voor gerelateerde columns op onze website:
Voor een beknopte biografie van Haris Alexiou: our-voice-has-a-memory-it-carries-our-wounds
Voor een beknopte geschiedenis van de 19e en 20ste eeuw: beknopte-griekse-geschiedenis-de-twintigste-eeuw
Voor een beknopte biografie van Kostantinos Kavafis: konstantinos-kavafis-zijn-weg-naar-ithaka
Disclaimer: de bovenstaande recensie is persoonlijk, de Griekse Vereniging Eindhoven is niet verantwoordelijk voor de inhoud ervan.
Op deze column rust copyright: Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
