Van de onherbergzame en adembenemende natuur van de Zagori naar het toch wel vaak jachtige Nederland. De vierentwitig jarige Griekse Kimon Kirligitsis kwam voor een studie aan de kunstacademie AKI Artez naar Enschede waar hij al weer een aantal jaren woont en werkt. In dit interview praten we met hem over zijn geboorteland en natuurlijk zijn kunst.
" People are always visible. In my work I combine all kinds of different characters, every one of them has his own unique personality.After a while I started seeing all those different stereotypes as cultures. Different cultural expressions , characterizations and symbols would be combined to create something new.Just as it actually happens in the world we live in: different sorts of people, different nationalities and cultures coming together and creating a new sort of civilization." (Kimon Kirlligitsis)
Je groeide op in een onherbergzaam deel van Griekenland: de Zagori. Vertel ons eens over hoe het is om op te groeien in zo 'n klein en afgelegen dorpje als Ano Pedina?
Ano Pedina is een heel klein dorpje met weinig inwoners en met nog minder jonge mensen. Mensen die afkomstig zijn van dat klein dorpje wonen vaak in de grotere steden in Griekenland, en komen voor de vakantie terug naar “hun roots”. Dus toen ik nog in Ano Pedina woonde waren de zomervakanties altijd vol en druk. Het dorp was vol met mensen, vol betekent wel rond de tweehonderd mensen! Als kind kon je dan de hele dag met de je vrienden spelen. Als de vakantie over was gingen de meeste mensen weer naar de grote steden terug en dan bleven maar zeventig mensen over in het dorpje, waarvan rond tien jonge mensen van mijn leeftijd. Er was een auto die ons elke dag naar een klein schooltje in een ander dorp twintig kilometer verderop bracht.
Het leven in zo’n dorpje kan heel rustgevend en kalm zijn, maar toen ik een tiener begon te worden, wilde ik wat meer avontuur beleven, dus toen ik vijftien was, ben ik naar Thessaloniki, de tweede grootste stad van Griekenland, op een internaat gegaan. Als ik nu terug denk, ben ik heel blij dat ik mijn jeugd zo’n prachtig dorpje in de midden van de natuur heb doorgebracht, en ik zou later als ik ouder en volwassener ben weer terug willen gaan.
Soms komt een kind met een verrassende studie wens. Jij wilde “kunstschilder” worden. Vanwaar deze interesse en hoe stonden jouw ouders hier tegenover?
Ik kan mij herinneren dat ik van kind af aan tekenen leuk vond en dat ik altijd daarmee bezig was. Ik kwam naar Nederland om een grafische opleiding te volgen, maar ik realiseerde na een jaar bij de ROC in Apeldoorn dat ik niet van computer werk houd en dat het beter voor mij zou zijn de kunstacademie te proberen, waar ik het tekenen weer terug zou vinden. Mijn ouders hebben mij 150% gesteund in mijn keuze van opleiding, zij zeiden altijd tegen mij dat ik zou moeten studeren wat ik zelf interessant vind. En ze hebben mij ook heel erg geholpen door mijn hele studie.
Je hebt gekozen voor de opleiding (Fine Art Painting) aan het (AKI-Artez in Enschede) waarom? Waarom bijvoorbeeld niet in Athene?
Op de moment dat ik naar Nederland kwam om te studeren (ik was 18 jaar oud) wist ik nog niet dat ik een opleiding aan de kunstacademie zou gaan volgen. Maar ik vond het spannend om buiten Griekenland te leven, nieuwe plekken en andere cultuur beleven. Ik was ook bijna elke zomer in Nederland voor vakantie want mijn moeder is Nederlandse en we gingen dan de familie bezoeken. Dus ik kende Nederland wel en beetje en ik kon zelfs de taal spreken. In Griekenland was ook de crisis al begonnen en ik dacht misschien is het verstandig om ergens anders een studie te beginnen. Toen ik in Griekenland woonde had ik er niet eens over nagedacht om naar kunstacademie te gaan want ik dacht dat het heel moeilijk was om toegelaten te worden. Daarom leek Nederland wel een goede plek om een nieuw start te maken.
Natuurlijk is er een groot verschil tussen je geboorteland en Nederland. Je half Nederlandse “roots” zullen vast van pas zijn gekomen bij je verhuizing naar Nederland. Wat zijn volgens jouw de belangrijkste verschillen tussen onze volkeren in het algemeen en in culturele uitingen zoals schilderkunst in het bijzonder?
De Griekse en de Nederlandse cultuur zijn twee totaal andere dingen. Er zijn heel veel verschillen tussen de twee volkeren en zijn culturele uitingen. En dat is logisch want het zijn twee landen, elke in een heel verschillend gebied, met een ander klimaat, historie, geloof (Orthodox – Katholiek). Griekenland is een van de oudste civilisaties, en daarom een van de pioniers in het creatieve uitingen zoals schilderkunst, architectuur, sculptuur, theater, muziek. Maar specifiek in de schilderkunst, heeft Nederland een veel rijker cultuur, met heel veel kunstenaars.
Welke schilders zijn jouw grote voorbeelden? Heb je bijvoorbeeld een Griekse schilder die jou enorm inspireert?
Ik hou van de oude meesters zoals Paolo Uccello en Peter Brueghel. James Ensor is ook een schilder dat ik bewonder. Een hedendaagse schilder en inspiratie bron is Yue Minjun met zijn lagende werelden. Ik wil geen Griekse schilder benoemen als een voorbeeld voor mij in schilderkunst, maar een genre. De orthodoxe iconen schilderkunst. Waarin Griekenland ook een grote traditie in heeft.
Waar haal jij je inspiratie vandaan, en hoe kies je een thema?
Alles wat ik zie en meemaak kan inspiratie zijn. Van een goede film tot de meest alledaagse dingen. Van het leukste feest tot het meest nare gevoel. Mijn werk gaat over de mens dus deze is altijd te zien, op een figuratieve manier. Ik begin met die gedachte en ga aan de slag. Het thema word bedacht tijdens het maken van het werk en is afhankelijk daarvan. Het kan zijn dat tot ik klaar ben met een schilderij, er tien verschillende verhalen zijn bedacht en van al deze tien kies je een, of vaak geen. Al weet ik zelf soms ook niet echt waar het over gaat. Vaak heb ik een idee en ik ga het uitvoeren precies zoals ik het heb gedacht. Maar dan alsnog ben ik verrast met het resultaat.
Je schilderde een zelfportret. Is dat moeilijker dan een ander onderwerp en waarom? Is het confronterend of juist motiverend? Enmisschien nog belangrijker: heeft dat zelfportret je na het schilderen ervan veranderd?
Toen ik met dat zelfportret bezig was, had ik een andere focus. Ik heb mijn gezicht in de spiegel gezien en dat op canvas gezet, dus niet vanuit een gedachte of een idee. Ik kon mijn eigen draai geven met het gebruik van kleuren, perspectief en het toets van de penceel. Het kan beide motiverend en confronterend zijn, ik heb meerdere zelfportretten gemaakt en altijd anders erna gekeken. Het heeft mij wel veranderd maar zo is het met elk werk.
Je schilderde een hommage aan de Nederlandse schilder Frans Hals, waarom?
Dat was een opdracht van mijn eerste jaar in de kunstacademie AKI in Enschede. We moesten een werk uitkiezen, dat we later ook tijdens een excursie in Parijs zouden zien, en een exacte kopie proberen te maken. Ik heb gekozen voor de luitspeler van Frans Hals want het was niet zo’n ontzettend groot en ingewikkeld meesterwerk. Maar ik was ook onder de indruk van de nar, die muziek maakt, wat je niet alleen kunt zien aan de luit dat hij draagt maar ook aan zijn gezicht. Zijn speelse glimlach en de gevoel van plezier dat zijn gezicht weerspiegelt.
Van Gogh sneed zijn oor af, Theophilos woonde op Lesbos in een boom. Hoe zie jij je toekomst?
Mijn toekomst ziet uit als de combinatie van die twee kunstenaars, haha. Ik weet niet hoe mijn toekomst eruit ziet, maar ik weet dat ik creatief bezig zal blijven.
Je hebt je studie aan de kunstacademie op 25 juni 2015 afgerond. Wat zijn je toekomstplannen, kunnen we exposities van je werk verwachten en waar en wanneer?
Ik ben bezig met het organiseren van een solo expositie in een atelier pand in Enschede, wat waarschijnlijk plaats vindt in juni deze jaar. En ik ga ook een expositie in mijn dorp in Griekenland maken maar weet niet precies wanneer. Ik zou graag ook een “exchange” in het buitenland willen maken, momenteel ben ik bezig met het geld verzamelen.
Tot slot stellen wij je graag in de gelegenheid om je direct tot de bezoekers van onze website te richten. Wat zou je aan hen kwijt willen?
Volg je passie, dan leer jij jezelf.
Voor het blog van Kimon Kirligitsis: kimwnkyrligitsis.blogspot.nl
Op deze column rust copyright: Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
