U kent het wel: een zonovergoten stranddag, buikje strak van de lunch en misschien een beetje doezelig van de zon, of was het toch de retsina? De oogjes vallen dicht en uw ereader of magazine valt uit uw hand in het zand. Gedachten dwalen af naar van alles en niets...
Vakantiemijmeringen: deel 1: strandmode
Er zijn stranden aan Mediterrane kusten, jawel ook in Griekenland, waar je je maar beter niet kunt vertonen als je niet aan de eigentijdse en vaak eigenwijze schoonheidsidealen kunt of wilt voldoen. Waar je meewarig wordt nagekeken als je niet de juiste badkleding van het juiste merk draagt. Want dat kan toch echt niet! Persoonlijk ben ik hier niet zo gevoelig voor, hoewel: vorig jaar kocht ik blitse aqua kleurige waterschoenen en vandaag bedenk ik dat mijn zwembroek echt niet meer kan. Een nieuwe koop ik pas volgend jaar want dan kan ik kiezen uit de nieuwste trends. Daar heeft de oude Griekse man, zittend op een rotsblok in de branding geen boodschap aan. Zijn zwembroek dateert immers uit Minoïsche tijden. Vandaag, liggend op een zonnebedje en luisterend naar Café del Mar geniet ik van het strandleven. Voor mij speelt een jonge vrouw met haar hondje al urenlang in de vloedlijn. Wat zullen die twee moe zijn straks! Er zijn nog stranden waar je oudere Griekse dames gekleed in badjurken en verscholen onder zonnehoeden kletsend in zee kunt zien staan. Meewarig kijkend naar de topless blondine want: dat kan toch echt niet...
vakantiemijmeringen: deel 2: gouden uurtje
Weet u wat het "gouden uurtje" is? Nee, ik bedoel niet het radioprogramma met muziek van weleer. Ik heb het over dat laatste uurtje voordat de zon ondergaat en haar slaapplaats ergens in zee, ver achter de horizon op zoekt. De zomerse hitte is voorbij en we koesteren ons dan in de laatste zonnestralen die alles in een gouden gloed zetten. Persoonlijk mijn favoriete uurtje van de dag dat ik bij voorkeur op het strand doorbreng. Vanavond hebben we besloten om eens niet van de hellingen van onze "Olympos" af te dalen (we verblijven in een hotelletje hoog op een helling in boven Aghios Nikittas, Lefkas: een paradijsje met prachtig uitzicht) en de avond door te brengen met klassieke muziek en miniflesjes tsipouro en Metaxa 7 αστέρια, zittend op ons terras met uitzicht over de Ionische zee. Bij ons kun je een olijf horen vallen en we genieten dan ook van de rust. Zoeken op de telefoon een afspeellijst op Spotify op, en de bladzijde van het boek dat we aan het lezen zijn. Het verbaast mij telkens weer hoe snel Ilios ondergaat. Echter, nog voor de gezellige avond op ons terras echt kan beginnen worden we door muggen verjaagd en worden we gedwongen om het binnenshuis gezellig te maken...
Vakantiemijmeringen: deel 3: spelevaren
Grieken en Nederlanders hebben iets met de zee. Beide landen hebben dan ook een roemrijke zeevaart geschiedenis. Ook ik als echte zachte "G" spreker heb iets met dat zilte: de golven en het licht. Ik hou van varen, van de bedrijvigheid in haventjes. Vandaag zijn we voor een paar daagjes naar Paxos vertrokken. Nu eens niet met een volgepakte excursie boot, maar met de ferry vanuit Igoumenitsa. Nou, dat had heel wat voeten in het water, om het zo maar eens uit te drukken. De ferry maatschappij beschikte wel over een website, maar we kwamen niet verder dan een onbetrouwbare dienstregeling en een paar telefoonnummers die niet bereikbaar bleken te zijn. Lang verhaal kort: uiteindelijk kregen we een aardige juffrouw aan de telefoon en zij maakte voor ons de reservering voor de overtocht die, u raadt het al:een dag later onvindbaar bleek te zijn. Het inschepen verliep alsof het de eerste keer was dat de ferry uitvoer: chaotisch, althans: zo leek het voor ons. Een hoop geschreeuw van de bemanning, druk onbegrijpelijke gebaren makend. Maar als "doorzomerde" Griekenlandgangers wisten we dat alles precies op tijd goed zou komen. Dat bleek ook nu weer zo, en nadat de trossen los werden gegooid koos de ferry het ruime sop voor de anderhalf uur durende overtocht naar Paxos. Wat vind ik varen leuk: uren heb ik de Griekse wateren afgezocht naar een spoor van Flipper. Helaas heb ik sinds een overtocht van Kreta naar Santorini, eind jaren tachtig van de vorige eeuw, nooit meer een vin of een guitige snuit boven de golven uit zien komen, en dat terwijl ik toch de nodige zeemijlen in mijn benen heb zitten. Die overtocht zag ik een schooltje van drie en dat is tot op heden mijn "vangstquotum". Toch blijf ik onbewust de golven afspeuren, zo ook tijdens de luxe dagexcursie vanuit Ieapetra, Kreta. (Een echte aanrader overigens! Op onze website vindt u een beschrijving: zoekterm "pareltjes"), of tijdens onze vakantie op Alonissos waar we in een nationaal marinepark op zoek gingen naar de Monachus Monachus, een bijna uitgestorven zeerob: hoe gezellig en goed verzorgd die dag ook was: zonder zo 'n beestje gezien te hebben heb je het gevoel dat zo 'n dag niet volmaakt is. Resultaten behaald in het verleden...Toch blijf ik varen leuk vinden, en het leuke is: over een paar dagen maken we de overtocht terug en zijn er nieuwe kansen!
Vakantiemijmeringen: deel 4: bed&bad
Jaren geleden verbleven wij in een hotelletje in Kokkari, Samos. Tijdens zo 'n "nieuwe gasten informatie bijeenkomst" klaagde een mevrouw over schimmel op het douchegordijn. Wij keken elkaar stomverbaasd aan en konden nog net op onze tong bijten om haar niet zeggen: "mens wees blij dat je een douchegordijn hebt"! In de loop van de ruim dertig vakanties die ik onder de Griekse zon heb doorgebracht heb ik in vele badkamers gedouched of gebadderd. In de loop der jaren is er ook in de "natte ruimte" een en ander veranderd. Bovendien lijkt het er op dat de tijden van waterschaarste op de eilanden tot het verleden behoort. Eerlijkheid gebied mij te bekennen dat wij een voorliefde hebben voor kleinschalige accommodaties waar de eigenaar niet kan beschikken over een goedgevulde bankrekening van investeerders. Dan neem je dergelijke kleinigheden graag voor lief. In het schattige en gastvrije hotelletje in Parga waar we gisteren logeerden was bijvoorbeeld de douchebak zo klein dat of het douchegordijn tegen je rug plakte of je stootte met je billen tegen de mengkraan zodat deze werd uitgezet. In een ander hotelletje ontbrak de haak waaraan je de douchekop kon ophangen, de stop van het bad waarin ik stond, dus badderen was onmogeklijk en het douchegordijn met gevolg dat hoe voorzichtig je ook douchte, de badkamervloer toch blank kwam te staan. Op Ithaki logeerden we in een hotelletje waar de vloertegels op de muur en de wandtegels op het plafond waren aangebracht, met als gevolg: een spiegelgladde vloer waarop ik dan ook promt uitgleed. Ook vandaag, hier op Paxos is de badkamer van poppenhuisformaat. Maar er is een douchegordijn dat zo waar zo gedrapeerd kan worden dat de toiletbril en de badkamervloer zo goed als droog blijven. Voor de website van deze hotelletjes is het de kunst om de foto van de "natte ruimte" dusdanig te nemen dat deze ruimer blijkt dan deze feitelijk is. Dat wat betreft bad, en dan nu: &bed...? Welnee, 's lands wijs is 's lands eer: we hebben immers vakantie en die kleine flesjes shampoo en badschuim maken veel goed!
Vakantiemijmeringen: deel 5: καλη ορεχι
"Eerstejaars" Griekenland bezoekers haal je er in een taverna meestal direct uit: de een zit met een groot bord boerensalade voor de neus terwijl de ander een beetje sneu kijkt als een voorgerecht als tzatziki niet meer dan een schoteltje yoghurt met als decoratie een zwarte olijf blijkt te zijn. Niet wetende dat een Griek meestal voor zijn "παρεα" bestelt. Ook het feit dat het bestek niet alleen voor het voorgerecht maar ook voor het hoofdgerecht dient te worden gebruikt schept vaak verwarring. Temeer als blijkt dat het hoofdgerecht soms al tijdens het verorberen van het voorgerecht wordt opgediend. Het duurt soms een paar dagen voordat deze gasten "het doorhebben" hoe de tafelmanieren in Griekenland zijn. Waarbij gangbare tafelmanieren als bijvoorbeeld het niet roken in een restaurant al snel wordt vergeten: "ik heb vakantie: moet kunnen dus...". Terwijl porties in Griekenland toch behoorlijk zijn, vallen ze bij sommige gasten die de zogenaamde "Hermes schotels" van de plaatselijke Griek gewend zijn, wat grootte betreft toch vaak tegen. Dit terwijl het Griekse dieet voornamelijk bestaat uit groeten en vis, en bovendien: alles met mate. Verwarring soms ook over de rekening: zo zat ik eens te lunchen op een terras in een bergdorpje in Pillion. Een "buslading" toeristen had net het buikje strak en het afrekenen was begonnen: ieder voor zich natuurlijk... Niet bepaald Grieks: ooit zag ik twee Griekse dames naar de kassa rennen om de rekening te mogen betalen! Terug naar het pleintje in Pillion: alles klopte totdat de laatste gast constateerde dat zijn rekening niet klopte: een verschil van, schrik niet: maar liefst euro 2,50! De man was laaiend. De kelner bood nog aan om het verschil in mindering te brengen waarop de klant nog bozer werd en zijn gezelschap in zijn onredelijke kwaadheid betrok. Uiteindelijk liep de aangeslagen kelner weg. Twee euro vijftig verschil op alle individuele rekeningen van dit busgezelschap! Ik zie die Griekse dames in de taverna aan dat piepkleine strandje op Lesbos in gedachte nog rennen, en fantaseer daarbij dat ze tijdens hun sprint elkaar knijpen en aan de haren trekken om toch maar vooral als eerste bij de kassa te mogen zijn...
Overigens vraag ik me elke vakantie weer wel eens af waarom de ene taverna stampvol zit, terwijl de ander een nagenoeg leeg terras heeft. Tijdens een vakantie op Kalymnos zaten vrijwel alle terrassen aan het water stampvol, op eentje na. Het terras was nagenoeg leeg. Alleen de eigenaar en zijn familie zaten in een hoekje te eten. Uit medelijden zou je aan een tafeltje willen gaan zitten, maar als dag in dag uit het terras leeg blijft, stel je jezelf toch vragen over de versheid van de gerechten. In een dorpje op Chalkidiki stonden mensen in de rij om in een trendy strandtaverna te mogen eten. Een goede beoordeling op een beoordelings website? Ook wij hebben er in de rij gestaan en er gegeten. Niets bijzonders, dus de daarop volgende avond schoven we bij de naastgelegen taverna aan: deze deed beslist niet onder voor “the place to be” en we hoefden niet in de rij te staan!
Vakantiemijmeringen: deel 6: de Griekse Alpen
"En, ga je nog op vakantie": een normale vraag tijdens de vakantieperiode. Als ik dan antwoord dat ik naar Griekenland ga, is vaak de vervolg vraag: "Naar welk eiland, Kreta"? Een enkeling is creatiever en weet Rhodos en soms zelfs Corfu te bedenken, maar daar blijft het dan wel bij. Nu ben ikzelf aardrijkskundig ook niet bijster goed onderlegd, maar ik weet wel waar Gouda ligt, en dan bedoel ik niet in welke koeling van een plaatselijke Grieks supermarktje. Veel van mijn vrienden, en ook ikzelf weten beter hun weg te vinden in Ελλαδα dan in Nederland. Dus geduldig leg ik uit dat Griekenland zo veel meer is dan alleen de eilanden. Ik probeer dan ook mensen te enthousiasmeren om het vaste land eens te bezoeken. Ik vertel hen bijvoorbeeld over Epiros, en in het bijzonder de Zagori. Om bij mijn toehoorders "beeld bij het geluid" toe te voegen omschrijf ik deze wondermooie streek als de Griekse Alpen, daar kan men zich hopelijk iets bij voorstellen, maar dan anders natuurlijk. Zelfs tijdens het inchecken en tijdens de vlucht hoop ik maar dat het vliegtuig op de luchthaven van Preveza landt (spreek uit: Prèvèza), want zowel de piloot als de purser heeft het over "Preeveezaa". Dat is trouwens ook van toepassing op " juffrouw Google"die Anthoussa hardnekkig " Ant Haussen" blijft noemen (en bovendien bochten blijft verzinnen op plekken waar ravijnen zijn, maar dat terzijde). Gelukkig komt alles goed en als ik na landing het vliegtuig verlaat en het heldere zonlicht instap, ben ik blij dat wij al sinds jaren het Griekse vasteland bezoeken. Nu u nog...
Voor inspiratie bezoekt u onze website waar u vakantiebestemmingen als Pillion, Peloponnesos en natuurlijk Epiros en Kreta vindt.
Vakantiemijmeringen: deel 7 (slot): Καλός χειμώνας
Waar kijk je een jaar naar uit, en voor je het weet is het alweer voorbi? Antwoord: vakantie. Ik heb het voorrecht mijn vakantie altijd in september te mogen vieren: nog een paar weekjes onder de Griekse zon voordat regen en wind ons weer binnenshuis houden. Hier, in de bergen van de Zagori is het naderende najaar al ruikbaar in het heldere ochtendlicht. De laatste rozen staan in bloei en de eerste bomen tooien zich in herfstkleuren. Ook aan iets geheel anders is te merken dat de zomer voorbij is: de "zomermensen" hebben de luiken van hun huizen gesloten en zijn vertrokken naar de steden. Καλός χειμώνας, een goede winter wenste men elkaar. Er zijn dorpen waar nog slecht een handjevol mensen de winterkoude zullen gaan trotseren. Hoe anders is het aan de kust! Daar is van de naderende herfst nog weinig te bespeuren. Gelukkig maar, want morgen, onze vertrekdag, zijn we van plan om nog een dagje in een beachclub door te brengen voor een laatste plons in zee en een laatste etentje al fresco. Nog even genieten van zon, zee en Griekse gastvrijheid. Ευχαριστώ και καλός χειμώνας, aan iedereen die ons wederom een heerlijke vakantie heeft bezorgd: bedankt. Rust een beetje uit als straks de laatste toeristen zijn vertrokken. Want na de winter volgt het voorjaar en daarmee de komst van nieuwe gasten die allemaal willen genieten van al het goede in Ελλαδα!
Vakantiemijmeringen: ps: de beoordelingen?!
Websites als Tripadvisor zijn natuurlijk erg handig als u een vakantie wilt boeken: u wilt voor uw kostbare vrije tijd en uw zuurverdiende vakantiegeld immers het allerbeste! Ook ik maak gebruik van dergelijke beoordelings websites maar wil daar in deze mijmering toch even enkele kanttekeningen bijplaatsen. Wist u bijvoorbeeld dat sommige bedrijven van hun personeelsleden verlangen dat zij regelmatig positieve beoordelingen over het bedrijf waarvoor zij werkzaam zijn moeten plaatsen. Jawel! OokMaar vervelender is nog: sociale media en ook deze beoordelings websites zijn laagdrempelig. Een beoordeling is gauw geplaatst. Maar dat gebeurt soms ook ondoordacht. Staan we er wel eens bij stil dat de jongedame achter de receptie wel eens heel vervelend nieuws te horen heeft gekregen vlak voordat u incheckte? Of dat uzelf niet in een opperbest humeur bent door een vertraging en een slapeloze nacht door een vroeg vertrek vanaf Schiphol? Wat ik wil zeggen: beoordeel niet te snel en bedenk wat voor nare gevolgen dit voor het personeel en de accommodatie in kwestie kan hebben. Voordat iemand een accommodatie, dienst of produkt beoordeelt zou dezse eerst even een "time out"moeten nemen en bedenken waarom , en vooral ook: wat is mijn aandeel hierin? Bedenk vervolgens eerst of de beoordeling wel redelijk is en, mocht deze alsnog negatief zijn: onderbouw uw mening met steekhoudende argumenten. Zo heeft iedereen er wat aan!
