We schrijven april 2020 en de wereld is in de ban van een miniscuul monster: het Corona virus: Griekenland kent een “lockdown”, en ook de rest van de wereld houdt angstig de adem in! Een bekend gezegde ”gelukkig hebben we de foto 's nog” en in ons geval”: de vakantie mijmeringen van 201 9. Opgeteketend ter plekke en deze heeft u op onze website nog altijd tegoed:
vakantie mijmeringen: TV op vakantie:
Welnee, gelukkig heb ik mijn vakantie nog in het vooruitzicht: ik zat na en lange werkdag even heerlijk op mijn balkon, verscholen tussen vele mediterrane planten met kaarsjes aan toen het uiteindelijk toch echt te fris werd en ik helaas naar binnen moest. Natuurlijk zat er verder niemand buiten. Maar wel straks klagen dat we een waardeloze zomer hebben gehad... Balkons voorzien van dure grijze lounge sets waarop ik nog nooit iemand heb zien zitten als ik ons hondje uitlaat...Enfin, eenmaal binnen zette ik de TV aan en zag een reclame van een telecom aanbieder: neem je TV mee op vakantie en mis niets van je favoriete programma 's... Nu ben je me kwijt. Waarom ga je dan op vakantie vraag ik me af, toch? Je bent al de gehele dag online, wilt geen berichtje missen, zelfs niet tijdens het diner. In Molivos, Lesvos, zag ik een echtpaar van middelbare leeftijd meer oog voor hun mobieltjes hebben dan voor elkaar en dat tijdens het diner...Iedere avond opnieuw want het bleek niet alleen ons maar ook hun favoriete restaurant te zijn.Nu kunnen we volgens de telecom provider tijdens onze vakantie niet meer zonder onze favoriete series. Alsof het opnemen van deze programma's niet bestaat. Terugkijken na thuiskomst niet mogelijk is. Als je dat al zou willen want serieus: wat mis je nou echt? Voor de “junks” ziet een vakantiedag er zo uit: op strand: mailen, gamen, tijdens diner: appen, daarna: netflixen of anderszins TV kijken.Ik vraag me dan af: waarom ga je dan op vakantie? Waarom geen “quality time” met je partner, je gezin? Waarom je vakantie niet gebruiken om je te verdiepen, verliezen in je partner? Nog voor je vakantie begonnen is maken telecom bedrijven je afhankelijk van:...telecom, terwijl communicatie , wederzijdse belangstelling juist zo belangrijk is en je er uitgerekend op vakantie eindelijk voldoende tijd voor zou moeten hebben.Persoonlijk kijk ik sinds de gruwelijke gebeurtenissen op 9 september 2001 geen TV meer tijdens de vakantie. Eerder keek ik uitsluitend het Griekse nieuws, geen programma 's. De aanslagen waren daags voor vertrek naar mijn geliefde Griekenland. Niet dat ik mijn hoofd in het zand wil steken, zeker niet. Maar toen besefte ik pas goed hoe belangrijk “quality time”met je geliefden kan zijn. De wereld kan even wachten. Maar bovendien: heus: die TV kan echt wachten, zeker veertien dagen, echt waar! Fijne vakantie en geniet van elkaar!
Vakantiemijmeringen: Grieks kwartiertje werd anderalf uurtie:
Hoe je het ook wend of keert: de eerste dag van de vakantie is altijd een reisdag. Deze vakantie dachten we dat we het zo goed georganiseerd hadden dat we op de eerste reisdag zelfs een.paar uurtjes aan het zwembad zouden kunnen doorbrengen. Pakte dat even anders uit...Op zich verliep de heenreis gesmeerd. Opvallend is dat er steeds minder luchthavenpersoneel nodig is om al die reizigers en hun bagage in het juiste vliegtuig te krijgen. De vlucht verliep zoals je zou mogen verwachten. Bij de "á la carte service" bestelden we de zogenaamde " ontbijtbox" niet alleen tegen de trek maar tevens om wat te doen te hebben tijdens de drie uur durende vlucht naar Athene. Het blijft een klus om op dat wiebelige vliegtuigtafeltje een croissantje open te snijden met een bamboehouten mesje.Na een ietwat wiebelige landing zetten we voet op Griekse bodem: So far so good zult u denken...Op de afgesproken plaats stond echter niemand van het autoverhuurbedrijf ons op te wachten. Na een kwartiertje geduld toch maar even bellen. Als Brabanders kennen we zo ons eigen kwartiertje, toch?! Er werd ons verzekerd dat we binnen een kwartiertje zouden worden opgehaald door een shuttle busje: we moesten buiten wachten op 20 meter van uitgang 5. Na drie kwartier verscheen dan eindelijk het busje; maar het reed pal aan onze neus voorbij.Nog maar eens gebeld en na een kwartiertje werd er eindelijk opgenomen. Opnieuw werd ons verzekerd dat er binnen 7 minuten, een half kwartiertje dus, opnieuw een busje zou komen. En waarempel, alleen reed het weer bijna aan ons voorbij. Bij een slagboom kon ik de bestuurster nog net tegenhouden.Na een kwartiertje kwamen we bij het bedrijf aan waar een complete chaos heerste. Een combinatie van drukte en slechte organisatie resulteerde in een wachttijd van: u raad het al: vele kwartiertjes. Uiteindelijk bereikten wij drie uur later dan gepland de ferry naar Evia. Een bemanningslid stond te hreeuwen dat we snel aan boord moesten rijden. Bang om een.kwartiertje te laat te komen zeker? Een paar uurtjes aan het zwembad van dit ***** resort zit er dan ook niet meer in, en daar had ik mij zo op verheugd. Een plonsje van een kwartiertje zo vlak voor het diner wel, dus vlug zwemshort aan en wegwezen.
Vakantie mijmeringen: tafelmanieren:
Gezellig zit je op het terras van ons favoriete restaurant in Molivos: aan het haventje, een bouzouki speler verhoogt het vakantiegevoel, het water in het haventje kabbelt zachtjes en de gerechten zijn om je vingers bij op te eten. De buurtkat poept in een van de plantenbakken bij je tafeltje om vervolgens de tafeltjes langs te gaan op zoek naar iets te smullen. Vakantie: voor velen is het diner is de ultieme afsluiting van een dagje strand en het gelukzalige gevoel van helemaal niets doen, niets te moeten. Althans: sommigen hebben tijdens het diner elkaar niets meer te zeggen en drukker dan overdag: het stelletje aan het tafeltje naast ons bijvoorbeeld: beiden appen gedurende het gehele dinertje met het thuisfront: “ja we zitten gezellig aan het haventje in Molivos” “of het eten smaakt? Weet ik niet want ik heb het te druk met appen”!We bezoeken ons favoriete restaurantje in Chania: nee niet aan het haventje, een stukje voorbij de toeristische drukte, aan een pleintje. Als we in Chania zijn komen we hier elke avond eten, je moet het weten te vinden. Helaas wist het Aziatische gezelschap, gezeten aan een tafeltje tegenover ons dit bijna verborgen plekje ook te vinden... Slurpend en boerend genoten zij van de verheerlijke gerechten: ik werd er bijna onpasselijk van! En dan is het moeilijk te bedenken: dat 's lands wijs, 's lands eer is...
We boekten een voorjaarsvakantie naar een 5***** sterren resort op Rhodos. Eigenlijk niet “ons ding” maar voor die prijs kon je in het voorjaar nog geen “bezemkast” boeken. Pas geopend en direct award winnend. All inclusieve, maar wij boekten half board. Charmante gastvrouwen brachten de gasten naar hun tafeltjes: vriendelijk verzoek aan de heren: gelieve lange broek te dragen. Wat jammer dat de opdruk van je T shirt dan: “s*ck my d*ck” is! Natuurlijk is het diner in buffet vorrm: en inderdaad: ons vooroordeel werd bevestigd: borden overvol opgestapeld en niet netjes leeggegeten.Nog even terug naar Molivos: op een avond wist een van de twee heren niet hoe de bestelde vis schoon te maken: de behulpzame ober stelde zich achter de gast op en pakte de gast bij de polsen en deed het voor: vermakelijk om te zien, onvergetelijk bovendien: tja: tafelmanieren...
Vakantiemijmeringen: Griekse kinderen
Het is zaterdagavond, zo rond 21.00 uur in Xalkida, de hoofdstad van Evia. We bevinden ons in taverna 'To Limanáki" (Het Haventje) dat gelegen is op het vaste land aan een smal zandstrandje. Twee langgerekte tafels staan gedekt te wachten op de parea 's (gezelschappen) die langzamerhand komen binnendruppelen: compleet met kinderen in alle leeftijden. Op een gegeven moment telde ik zeker 15 kinderen waaronder 3 babies en weet u wat me hierbij het meeste opviel: zonder morren en kabaal bleven zij de gehele avond aan tafel zitten!Enige jaren geleden zaten wij te eten in "De Geheime Tuin" , een taverna op de kade van Agios Nicolaos, Peloponnesos. Het is aangenaam toeven in dit verstilde vissersdorpje, en inderdaad: het is er stil! Totdat de plaatselijke jeugdbende bestaande uit kinderen van alle leeftijden het haventje spelenderwijs trachten in te nemen. Slechts een blik van een oudere dorpsbewoner was voldoende om de rust te doen wederkeren!Wat is dat toch met Griekse kinderen? Hoewel zij de oogappeltjes van hun familie zijn en misschien vreselijk worden verwend, is er toch duidelijk een verschil met de Nederlandse prinsen en prinsesjes.Een ander voorbeeld: doezelend op het zwembad terras van onze accommodatie in Pefki (Evia) zie ik in mijn ooghoeken en tot mijn grote schrik, hoe een enorme zwemband met eenhoorn kop in het zwembad wordt gegooid. Daar gaat de rust dacht ik, want in het hotel logeerden wel 20 kinderen. Hoewel we daar tijdens ontbijt en diner geen enkele hinder van ondervonden is een zwembad toch echt een ander verhaal, dacht ik... Maar niets bleek minder waar. De aanwezige kinderen speelden met elkaar in het water: geen gegil of rennen tussen de ligbedden door.Dat deed me ook denken aan alle kinderen die aanwezig waren op Het Griekse Feest van de inmiddels opgeheven Griekse Vereniging Eindhoven. Jaarlijks waren het er tientallen. Zij speelden tot in de late uurtjes met elkaar zonder het feest te verstoren. Een enkeling viel in slaap op een paar stoelen of in de buggy.Zonnend op het strand van Chora (Skyros) realiseerde ik me ineens dat ik tijdens al die vakanties in Griekenland, en dat zijn er zeker dertig, nog nooit een Grieks kindje naakt op het strand heb gezien. Terwijl dit in eigen land regelmatig voorkomt. Waarom? Vraag ik me dan af.Wat is dat toch met Nederlandse kinderen? Ook zij worden verwend, hebben in tegenstelling tot hun Griekse leeftijdsgenootjes vaak alles wat hun hartje begeert, en vaak in veelvoud. Toch blijkt het aan tafel blijven zitten ondanks het meegebrachte speelgoed een probleem. Een bezoek aan het zwembad kan kennelijk niet zonder gekrijs, laat staan dat een blik genoeg is om de kindermeute weer tot bedaren te krijgen...
Vakantiemijmeringen: waaghalzerij
Op vakantie zijn we geneigd om grotere risico 's te nemen dan we in ons dagelijks leven aan zouden durven. Naar mate we ouder worden durven we ook minder, althans...Zo liepen we een keer de zes uur durende wandeling door de Vikos kloof in Epiros. We hadden ons voornemen gemeld bij de eigenaar van het hotel waar we logeerden. De eigenaar van een taverna bij ons eindpunt was op de hoogte van onze komst en zou ons naar onze huur auto terugbrengen. Een goede voorbereiding is het halve werk: stevige wandelschoenen, voldoende water in onze rugzak en we hadden mensen van onze tocht op de hoogte gebracht. Het was het pré gsm tijdperk en we zouden niemand kunnen bereiken als een eventueel noodlot zou toeslaan. Volgens dorpsbewoners was het wandelpad "goed te doen", maar dat pakte soms toch anders uit. Zo was een stukje pad van ongeveer 50 cm weggeslagen. Bij dit "gapende gat" moesten we ook nog eens een rotswand ronden met een naar mijn gevoel duizeling wekkende diepte onder ons. Vasthouden kon alleen maar aan die rotswand. We waren halverwege en wisten niet wat er nog zou komen. Omdraaien of het er toch maar op wagen? We kozen voor het laatste. Een eindje verder " kluunde" een jong stelletje over rotsblokken in de droog staande rivierbedding ver beneden ons. We probeerden hen te waarschuwen dat het wandelpad veel hoger gelegen was, maar ze hoorden ons niet... Overigens werd de tocht beloont met een maaltijd van zelf geschoten everzwijn, de hagel zat er nog in, in de taverne.
Tijdens onze vakantie op Evia wilden we de beroemde "draken huizen" bekijken. Deze volgens overlevering duizenden jaren geleden door onbekende bewoners gebouwde woningen zijn een van de weinige hoogte punten van dit op een na grootste eiland van Griekenland. Na de afslag werd de weg er naar toe al vrij snel slechter, en we vreesden dan ook voor schadigingen aan onze huurauto. Dit zouden we in het vervolg nooit meer doen, zo beloofden we ons zelf plechtig. Maar je weet niet hoe ver het nog is, wat je mist als je omdraait: dus voorzichtig zetten we onze tocht voort. Na de auto te hebben geparkeerd volgt een steil wandelpad naar een "draken huis". Toegegeven: de moeite waard maar ook de genomen risico 's ? De komst van de Wegenwacht laat immers even op zich wachten in een dergelijk verlaten gebied...Een nieuw gevaar is het blindelings vertrouwen op navigatie systemen. Als ervaren "Griekenland gangers" weten we allang dat de Griek het niet zo nauw neemt met afstanden, tijden en de toestand waarin een weg zich verkeert. Maar Google Maps laat je afslagen nemen die er niet zijn en voor je het weet kukel je meters diep een ravijn in. Ook hier geldt: hou je gezonde verstand erbij!
Dat zou je ook verwachten van de hooggehakte dame die de geboortegrot van Zeus, gelegen in het Dikti gebergte, bij de Lashitti hoogvlakte op Kreta wilde bezoeken. Eerst voert de tocht naar boven over oneffen stenen om vervolgens in het donker af te dalen over glibberige traptreden met slechts een wankel leuninkje om je vast te houden. Om je nek te breken! Toegegeven: dit was in de late jaren tachtig, misschien is de situatie verbeterd, maar desondanks blijft het niet slim.
Ook voor het maken van "dé foto" worden vaak onnodige risico 's genomen. Zo waren wij jaren geleden met mijn ouders bij het beroemde uitzicht punt hoog boven de Vikos kloof. Er staat daar een laag half rond muurtje dat moet voorkomen dat je uitglijd tijdens het maken van foto's, maar het smalle voetpad kronkelt daarna langs de rotswand en de afgrond stug verder. Op een gegeven moment was ik mijn vader kwijt. Bleek dat hij een stukje dat pad op was gelopen voor "Dé foto" : man wat was ik even boos op hem! Echter, nu besef je wel wat je ouders hebben moeten doorstaan met jouw waaghalzerij.
Vakantiemijmeringen: aandacht (slot)
De slogan van een bekend Zweeds warenhuis luidt: " Aandacht maakt alles mooier"! En niets is minder waar. De slogan mag door het blauw - gele warenhuis zelf verzonnen zijn: mensen die "mindfullness " beoefenen weten: aandacht bij eenvoudige handelingen maken deze mooier en brengt rust.Tijdens de laatste dagen van onze vakantie op Evia steekt de Meltemi zonder pardon een stokje voor mijn jaarlijkse ritueel:Op de laatste stranddag van mijn vakantie neem ik namelijk die laatste plons in zee met extra aandacht. Ik wil de golven bewust om mijn lichaam voelen, het namiddag zonlicht in mijn gezicht en me in een strandstoel op laten drogen onder het genot van een glaasje ouzo. Mijmerend over alle fijne dagen die we onder de Griekse zon mochten doorbrengen.Ik zie de jonge Griekse vaders met hun kinderen spelen: ze hebben even alle tijd van de wereld. (En de moeders even tijd voor zichzelf natuurlijk.) Immers: bij thuiskomst verval je zo gemakkelijk in het oude vertrouwde ritme. Ik heb daar ook last van, ondanks alle goedbedoelde tips om het vakantiegebied nog even vast te houden. Het huishouden, de boodschappen en de was zouden eigenlijk wel een dagje kunnen wachten, toch...In gedachten komen ook de mensen voorbij die deze vakantie weer zo onvergetelijk hebben gemaakt. Zo vriendelijk en behulpzaam. Voor hen breekt de winter aan. Deze eilanden (Evia & Skyros) moeten het wat toeristen betreft hebben van de maand augustus. Derhalve is het naseizoen hier allang begonnen. Καλό χειμώνα: een goede winter en bedankt allemaal. Jullie hebben ons een heerlijke vakantie bezorgd: een mooie herinnering voor de dagen dat de herfst wind de regen tegen onze ruiten doet kletteren en we plannen gaan maken voor onze volgende vakantie in Ελλάδα.Nee, die laatste, bewust genomen plons in Griekse wateren is me dit jaar niet gegund. In plaats daarvan schrijf ik deze laatste "Vakantiemijmeringen" van dit seizoen vanaf een winderig balkon. Maar even goed komen alle fijne momenten weer voorbij...
