Als een kind zo blij, want 25 mei vlieg ik van Amsterdam naar Preveza. Maar 2,5 uur vliegen en dan sta ik (hopelijk) weer op Griekse bodem. Vorig jaar wachtte vriendin “R”. mij daar op, het was de eerste vlucht in de pandemie op Aktio: 2 juli 2020. Ze had de tranen in de ogen, de lieverd. Want: “Ik heb mij nog nooit zo vreemd gevoeld om niet verbonden te zijn met Europa”, zei ze erbij. “Ik zag net het vertrouwde Transavia vliegtuig landen hier en de emoties overvielen mij nu pas”.
En dat begreep ik maar al te goed. In 2020 was het plotseling niet meer mogelijk om snel naar familie te reizen voor “als er iets is”. R. haar volwassen dochter woont in Nederland en moeder maakte jaren geleden alleen de stoere stap om op het vasteland van Griekenland te gaan wonen. Haar droom en wens kwam daarmee eindelijk uit. Dat kon toen ook, omdat ze met een soort van vroegpensioen zeker is van voldoende inkomsten vanuit Nederland (waar ze trouwens keihard voor werkte!) om in Griekenland te wonen.
Wij ontmoetten elkaar in 2008 toevallig op een Transaviavlucht van Preveza naar Amsterdam, toen was het avontuur, om samen met dochter in Griekenland te wonen, net mislukt. Maar R. kennende zette ze door en lukte het tien jaar geleden wel! Ze woont maar een uur rijden van mij vandaan en we zien elkaar regelmatig als ik op Lefkas woon en werk. De brug over van Lefkas en ik ben op het vasteland!
Ik merk aan meer Nederlanders dat ze wel graag willen vertrekken. Nederland is sterk veranderd in de afgelopen jaren. De discussie hoe dat gekomen is, ga ik hier niet voeren. Maar ik merk wel dat veel Nederlanders het overvolle land (willen) verlaten, om elders hun geluk te beproeven of tot rust te komen. Waar nog rust en ruimte te vinden is en vooral een andere leefstijl, dan in het eigen vaderland. De Griekse leefstijl en prachtige omgeving spreekt velen aan. Ook niet altijd heilig natuurlijk, want overal is wel wat, maar vooral het stabiele klimaat trekt aan, het heerlijke gezonde eten en de relaxte sfeer.
Die vind je ook niet altijd in de Griekse steden, ik heb acht jaar ervaring in Athene tenslotte, maar op de eilanden en in dorpjes is het inderdaad een ander leven. En met alle mogelijkheden door internet, is het contact houden met een eventueel thuisfront of je eigen programma’s kijken, ook veel gemakkelijker geworden. Ik was langer dan gepland weer terug in Nederland, vanaf vorig jaar november en het is tijd om terug te gaan. Een winterbaan bij de Coronatest Afsprakenlijn liet mij ook wel inzien dat het "dweilen met de kraan open’" is als het om de bestrijding van de pandemie in Nederland gaat. Maar ik mis vooral de mensen van het eiland, de andere sfeer daar en dat terwijl ook daar de crisis hard toeslaat. En natuurlijk onze Griekse kater Boris, vorig jaar miauwde hij minutenlang van vreugde om mij weer te zien!
De financiële crisis sinds 2008 zijn de Grieken nog steeds niet te boven, laat staan van Corona. En toch zie ik weer die enorme veerkracht, als ik nog maar net geland ben. Optimistisch (al is dat ook soms schijn, maar ze hebben meer reden tot zeuren dan wij denk ik) En dat mensen oprecht blij zijn dat je er weer bent. En het spontane: je blijft eten hoor, hier is een bord en een glas! Elke keer weer voel ik de gastvrijheid diep vanuit hun hart. Vriendin R. staat op 25 mei weer op luchthaven Aktio zei ze. Denk dat we wel een traantje wegpinken bij ons weerzien. En ik hoop vanaf 1 juni daar ook weer onze gasten te mogen begroeten voor hun welverdiende vakantie op Lefkas. Er komen ook een paar die overwegen een woning of plot te kopen en die gasten begeleiden we graag om valkuilen te voorkomen. Dat is al een paar keer gelukt en wordt daarom een nieuwe tak van ons reisbedrijf Lefkasa.
Leafs fan Marijke
www.lefkasa.nl
instagram: lefkasa.travel
Facebook: https://www.facebook.com/Lefkasa
