Op Kastellorizo worden veel zaken tot stand gebracht met geld van privé personen of stichtingen. Griekenland is geen rijk land. De zorg voor kleine eilanden met minder dan vijfhonderd inwoners is groot, denk alleen maar eens aan het in stand houden van de scholen. Als dat niet meer zou gebeuren, wordt het leven uit een gemeenschap gehaald. Gezinnen zullen wegtrekken en zo’n gemeenschap reduceert tot uitsluitend oude mensen, de bakker en de priester.

Voor de meeste toeristen vervalt daarmee ook de aantrekkingskracht van een plaats of eiland. Bovendien hebben al deze kleine én grote eilanden toeristische trekpleisters, zoals de oude stad van Rhodos. En wie de Peleponessos ooit heeft bezocht, heeft dat vast ervaren als rijden door een gigantisch openluchtmuseum. Fantastisch, al die oudheden, maar de kosten voor onderhoud zijn enorm. De Griekse regering doet zijn uiterste best, maar dat is vaak niet genoeg. Zij moeten jaarlijks een selectie maken. Het gat wat daardoor ontstaat wordt gevuld door stichtingen of privé  personen. Zij beschikken of zelf over voldoende geld of weten voldoende geld bijeen te brengen om kerken oen monumenten te renoveren of een gemeenschap op een andere manier te ondersteunen.

Een paar jaar geleden heeft de Stavros Niarchos Foundation (SNF) een sport- en bewegingsprogramma opgezet voor Kastellorizo. Het programma richt zich vooral op de scholieren van de basisschool en het voortgezet onderwijs. SNF ondersteunt de sportdocent en er zijn extra bewegingslessen buiten de schooluren. Het gemeenschapshuis ligt vol met materialen die daarvoor naar Kastellorizo zijn gebracht. En ’s avonds zijn er sportlessen voor volwassenen. Elke werkdag is er wel iets : pilates, cross training, tafeltennis, tennis, stretching. Allemaal gratis. Stavros Niarchos Foundation stuurt daarvoor vijf jaar lang een geschoolde sportdocent naar ons eiland. SNF stuurt ook artsen naar eilanden met minder dan vijfhonderd inwoners. Specialisten uit de Atheense ziekenhuizen participeren daarin op vrijwillige basis. De ferry brengt twee grote vrachtwagens met oplegger. Na aankomst op vrijdag wordt alles opgezet en op maandag gaat de zaak weer retour. Zaterdag en zondag wordt er gewerkt. Er komen niet alleen allerlei specialisten, er is ook verpleegkundig en administratief personeel bij betrokken.

Dus ga ik op zaterdagochtend al vroeg naar ons kleine medisch centrum en laat me registreren. Ik maak een afspraak bij de tandarts, de oogarts, de gynaecoloog. Er is ook een dermatoloog, dus met die ook. Verder boek ik nog een mammografie en wil ik het met de ​orthopeed hebben over mijn linkerknie die niet meer zo wil. De administratief verpleegkundig vraagt of ik gebruik wil maken van de mogelijkheid voor een bloedtest. Misschien wel een goed idee. Op dit vroege uur is het al lekker druk. Mijn afspraken sluiten redelijk op elkaar aan, ik ben de hele ochtend onder de pannen. Sommige artsen houden spreekuur in het medisch centrum. Anderen zijn te vinden in een van de opleggers. In een van die opleggers zit de apparatuur voor de mammografie, in de naastgelegen ruimte kan een botscan worden gemaakt. Alle uitslagen gaan in een database, zo kunnen ze zien dat ik al eerder ben geweest en wat er toen is gebeurd. De lokale artsen kunnen van deze database gebruik maken en indien nodig daar de gegevens uithalen als een patiënt voor een vervolgafspraak naar een specialist of het ziekenhuis in Rhodos moet.

Ik ben ervan overtuigd dat een operatie als deze SNF een slordige duit kost. Maar als inwoner van Kastellorizo hoef ik geen cent te betalen. Ook Axxion Hellasis actief op de kleine eilanden. Twee jaar geleden in april waren ze een weekend hier. Met de Kastellorizi hebben ze het enige strand van het eiland schoongemaakt. Twee speelplaatsen voor de allerkleinsten zijn geopend, deze waren in de weken daarvoor door een ploeg van Axxion Hellas gerealiseerd. Diezelfde ploeg knapte ook de buitensportplaats van de school op. Ze legden een nieuw basketveld aan, met tribune en kekke graffiti op de muur! Axxion Hellas bracht zoveel artsen mee, dat de spreekuren ook in de school en het gemeenschapshuis plaatsvonden. Ik kon een workshop volgen van een heuse master chef en als klap op de vuurpiijl werd het weekend afgesloten met een optreden van Alkistis Protopsalti, een zangeres die al jaren aan de top staat, hier in Griekenland.

Alkistis Protopsalti - Theos an enai

In het deel van het dorp waar ik woon, staat een van de mooiste kerken. De Agios Jiorgos tou Louka. Al jaren in verval omdat de staat het benodigde geld niet heeft voor de renovatie. Totdat zich iemand het lot van de kerk aantrok. De Atheense familie Martinou stuurde een bouwploeg naar Kastellorizo, die nu al een paar maanden bezig is om het stucwerk af te bikken. De kerk wordt zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant grondig onderhanden genomen. Begin volgend jaar moet de klus zijn geklaard. Ook aan de haven wordt een kerk onderhanden genomen, de Agios Jiorgos tou Pigadiou. Dat geld komt van de Australische Grieken aangevuld met geld van de familie Martinou. De twee projecten worden nu gelijktijdig uitgevoerd. De Australische Grieken zijn sowieso heel actief met het inzamelen van geld. Tweede, derde en zelfs vierde generatie Kastellorizi hebben zich verenigd. Elke Australische staat heeft wel een Kastellorizo - verening. Zij zamelen geld in voor projecten op het eiland. De vereniging in Perth heeft er onder andere voor gezorgd dat de toiletten van de school werden vernieuwd. Naast deze lokale vereningen bestaat er ook een wereldwijde "vereniging van geëmigreerde Kastellorizi"  "Friends of Kastellorizo".  Door hun toewijding is de plaatselijke hammam gerestoreerd.

De betrokkenheid van ‘Friends of Kastellorizo’, maar specifiek die van de Australische Grieken gaat veel dieper dan alleen het bekostigen van projecten. Daar kan ik een hele column aan wijden, en dat doe ik volgende maand. Ook omdat het tal van vragen bij me oproept en het mijn blik op immigratie en integreren heeft veranderd.

Θα λέμε,

Elma