Waar we ook komen in Griekenland: we zijn altijd op zoek naar ons “ouzo terras”. Een terras waar we voor we uit eten gaan “een drankje doen”. en u raadt het al: dat is een ouzootje met ijs. Zo ook in Aghios Nikitas op Lefkas. De gulle uitbater van ons “ouzo terras” schonk echter zo rijkelijk dat er geen ijsklontje in het glas meer bij kon! Dat moest anders. We besloten na twee avonden over te stappen naar een frisse gin / tonic.
Even waren we in de veronderstelling dat dit wat minder sterk zou zijn, het is immers een mix drankje. Maar Yiannis haalt ons al gauw uit de droom: het is gin met een tonic smaakje lacht hij. En wat voor gin: Griekse! Yiannis noemt de merken gin die hij in zijn barretje heeft op met als laatste “Grace”. Nu zijn we geen kenners, maar “Grace”?...nooit van gehoord! Bescheiden legt hij uit dat het een Griekse gin betreft, vernoemd naar de mythische drie gratiën, een verwijzing naar de drie charmante dames achter dit “best kept secret”. Zonde, want in het “company profile” staat dat de drie hedendaagse gratiën juist willen tonen wat Griekenland de wereld te bieden heeft.
Wist u dat gin Nederlandse “roots” heeft? Het begint al in de encyclopedie “Der Naturen Bloeme”, waarin de Vlaams / Nederlandse Jacob van Maerlant ( 1230/1235 – 1288/1300) in het Middelnederlands een vertaling/bewerking schreef van “Liber de natura rerum” ( auteur: Thomas van Cantimpré) Hierin wordt de Vlaams / Nederlandse mens, natuurverschijnselen, flora en fauna beschreven. Dat is dan ook een directe “link” naar de gin van “onze” Grace: de smaak wordt namelijk bepaald door toegevoegde kruiden en “onze gratiën” gebruiken maar liefst 4 typische Griekse kruiden, waarover later in deze column meer.
Het ontstaan van gin:
Aan de uit destillatie van vergist graan verkregen alcohol werden extracten van jeneverbes (Juniperus communis) toegevoegd. In de dertiende eeuw werden aan jeneverbessen medische eigenschappen toegekend.Pas na de pest – epidemie raakte het medicinale destilleren in ongebruik. Tijdens de Dertig Jarige Oorlog (1618–1648) veranderden grote delen van Europa in een slagveld. Aan dit wijdverspreide conflict liggen religieuze redenen ten grondslag en was sterke drank moeilijk verkrijgbaar. De Vereenigde Oostindische Compagnie speelde hier handig op in en exporteerde de Nederlandse jenever naar overzeese gebieden. Engelse soldaten, strijdend aan Nederlandse zijde, hebben bijgedragen aan de populariteit van jenever. Jenever werd door hen ook wel “Dutch Courage” genoemd omdat de Nederlandse soldaten zich moed in dronken met jenever.
In 1638 werd de Worshipful Company of Distillers opgericht door Théodore de Mayerne, lijfarts van zowel de Franse als Engelse koning. Hij kreeg van Karel I het alleenrecht om alcohol te maken en stelde een reeks kwaliteitsstandaarden op waarna de productie van de Engelse jenever, later gin genoemd, begon. Op 5 november 1688 vallen Nederlandse troepen onder leiding van Willem Hendrik van Oranje (Binnenhof (Den Haag),14 november1650 – Kensington Palace,19 maart 1702), gesteund door het Britse parlement, Engeland binnen.
Na deze zogeheten “Glorious Revolution” bestijgt Willem IIIde Britse troon en worden de accijns op buitenlandse sterke dranken enorm verhoogd. Britse jenever werd mateloos populair: iedereen mocht de sterke drank stoken en de drank vloeide rijkelijk door de arme wijken wat natuurlijk de volksgezondheid niet ten goede kwam. Het leidde in de arme wijken van Londen tot moreel verval, prostitutie, criminaliteit en sociale verwaarlozing. Vergeefs probeerde de politiek in te grijpen door onder andere de accijns op jenever sterk te verhogen. Het hielp echter niets, pas als in 1751 werd een wet aangenomen waarin werd bepaald dat alleen licentiehouders de drank mochten verkopen. Door deze wet kwam er een einde aan de “gin – gekte” en het kwam de kwaliteit van de gin bovendien ten goede. Rond 1830 ontstonden de eerste “gin palaces”: luxe etablissementen waar men gin kon drinken: de voorloper van de welbekende pub. Het verhoogde de sociale status van de drank en de trend waaide over naar de Verenigde Staten. Destilleerderijen begonnen met het experimenteren door andere ingrediënten toe te voegen.
Grace: de Griekse Gin:
Bent u er nog? Was even doorbijten maar interessant toch? Na dit stukje ontstaansgeschiedenis, van de Nederlandse jeneverbes via het ontstaan van de Britse pub naar de link met Grace: de Griekse gin. Drie gracieuze dames op Evia: Lila, Hara & Katharina creëren met plaatselijke kruiden een wel heel lekkere Griekse variant.
De dames voegden naast de jeneverbes toe:
engelwortel (Angelica archangelica)
orris (rhizoma iridis))
citroen en sinaasappelschillen
kardemom
koreander
schors van cassasia (cinnamomum cassia)
maar ook:
mirtheblaadjes –
oranjebloesem (van Kreta)
roze peper
Grace gin wordt sinds 2017 traditioneel gedestilleerd op Evia, maar is online ook in Nederland te koop. Door een enorme vertraging op Athens International Airport Eleftherios Venizelos en ondanks de vreselijke chaos kon ik gelukkig toch nog een fles meegrissen uit de schappen van “duty free”.
Nog een weetje tot slot:
Even terug naar de Griekse mythologie: de drie gratiën waarnaar Grace gin is vernoemd waren: drie dochters van Zeus en Eurynome: Aglaia, zij staat voor schoonheid en glans, Euphrosyne, zij staat voor vreugde en Thalia (of Cleta), zij staat voor (op)bloeiend geluk.
Voor de website / online verkooppunten:/www.lkc-drinks.com/grace-gin
