De eerste uit een serie gastcolumns werd geschreven door Frank van Weerde. Voor de gasten van een bekende touroperator geen onbekende: Frank werkte namelijk enkele jaren als standplaatshost op Kythira. Wellicht heeft u hem eens ontmoet. Op onze website kunt u ook de boekbespreking lezen over het door hem geschreven “Kythira, gewoon een bijzonder eiland”. Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom Nederlanders naar Griekenland verhuizen, of hoe het hen vergaat? In deze eerste gastcolumn vertelt Frank over zijn leven op dit mooie eiland.
Dit jaar, 2012, wonen mijn vriend Thom en ik negen jaar op Kythira. We bezochten het eiland van Aphrodite voor het eerst in 1991 en eerlijk gezegd verbaasde het ons dat Kythira nog niet ontdekt was door massatoerisme. Gelukkig maar. Zo puur en autenthiek als Kythira was, dat hadden we op andere Griekse eilanden of delen van het vasteland nog niet meegemaakt.
Twee weken lang wandelden we over prachtige voetpaden, door verstilde dorpjes en langs verlaten stranden. Ontmoetingen met vriendelijke eilandbewoners, soms een verschrikte blik vanuit een deuropening of vanachter een tuinhek, overweldigende schoonheid van steeds weer verschillende landschappen, het kraakheldere licht met mooie vergezichten, de wind die iedere keer weer vanuit een andere richting leek te komen. Alles was ongrijpbaar en toch zo tastbaar dichtbij. Het gevoel dat je alleen op de wereld bent, in alle rust. En tegelijkertijd voelden we een innerlijke rijkdom die zijn weerga niet kent. Een prachtplek dus.
Na Kythira, zetten we onze vakantie voort in de Mani, Peloponnesos. Ook een prachtige streek van Griekenland, maar Thom en ik beloofden elkaar dat we de volgende vakantie terug zouden gaan naar Kythira. Zo geschiedde: vanaf 1992 kwamen we jaarlijks terug op ‘ons’ eiland. Kythira voelde helemaal als ons thuis toen we er in 1997 een oud dorpshuis kochten, in Potamos. Er viel heel wat aan op te knappen, maar we waren de koning te rijk. Iedere vakantie waren we druk in de weer met stucadoren, schilderen, betegelen etcetera. We raakten meer en meer gehecht aan ons leven in Potamos, en aan het eind van een vakantie werd het steeds moeilijker om terug te gaan naar Amsterdam.
Gaandeweg vatten we het idee op om op Kythira te gaan wonen zodra één van ons met pensioen zou zijn. Maar
langzamerhand vroegen we ons hardop af: moeten we daarop wel wachten? We leven nu en we zijn gezond. Na lang nadenken hakten we de knoop door en op 15 september 2003 emigreerden we naar Kythira. Het was een grote stap, waar we tot de dag van vandaag geen spijt van hebben. Gelukkig vonden we beiden snel een baan. Thom ging aan de slag als meubelrestaurateur en ik solliciteerde met succes op de functie van standplaatshost bij Ross Holidays.
In Amsterdam hadden we een etagewoning met balkon, in Potamos kregen we een grote tuin van 600 m2. De tuin, met een eigen waterput, was een waar oerwoud omdat de vorige eigenaar er tien jaar niets aan had gedaan. Langzamerhand maakten we er een mooie groente- en moestuin van, waar we ieder seizoen weer de lekkerste oogst uit halen. En inmiddels zijn we bedreven geraakt in het inmaken van fruit, het maken van jam en van chutney’s, het koken van grote porties voor vrienden en overgekomen familie. Onze scharrelkippen maken het plaatje compleet met hun verse eitjes.
We zijn goed ingeburgerd in het dagelijkse dorpsleven van Potamos. In onze steeg helpen de buren elkaar daar waar nodig, en we komen geregeld bij elkaar over de vloer voor een koffie of een glaasje tsipouro. Onderling wisselen we groente, fruit en eieren uit. En als iemand iets gebakken heeft, dan proeft de hele steeg mee. In november zijn we met z’n allen te vinden in de olijfboomgaarden en in het voorjaar adviseren we elkaar over zaai- en pootgoed.
We zijn nu negen jaar verder. Thom werkt nog steeds als meubelrestaurateur. Mijn seizoensbaan bij Ross Holidays heb ik ingeruild voor een vaste baan bij autoverhuurbedrijf Panayotis Rent a Car. En in 2010 richtten we ‘Pyrgos House’ op , een bedrijf dat behalve onze eigen vakantiewoning verhuurt en bemiddelt in boekingen voor andere kleinschalige vakantiewoningen, ook ‘De Kythira Trektocht’ organiseert en boeken uitgeeft in eigen beheer. Kortom, veel afwisseling en hard werken, vaak zeven dagen in de week, maar wel op het mooiste eiland van de hele wereld.
Wij zijn ongelofelijk trots op Pyrgos House, onze eigen unieke vakantiewoning, gelegen in de steeg naast het huis waarin we zelf wonen. In 2009 kochten we het als een bouwval en we hebben het vervolgens grotendeels zelf opgeknapt. Sinds de opening in augustus 2010, hebben we al veel enthousiaste gasten mogen ontvangen, het hele jaar door.
De twee boeken die we in eigen beheer uitgeven zijn het wandelboekje ‘Kythira doorlopend’ en het verhalenboek ‘Kythira, gewoon een bijzonder eiland’. Veel mensen bezoeken Kythira vanwege de uitgebreide wandelmogelijkheden. Ik ben zelf een fervent wandelaar en ik heb in 2005 het wandelboekje ‘Kythira doorlopend’ geschreven. In dit boekje zijn 32 rondwandelingen opgenomen, van makkelijk tot zwaar en van kort tot lang. Het wandelboekje komt jaarlijks uit en het is, behalve in het Nederlands, in vijf andere talen beschikbaar. Kythira is ook zeer geschikt voor het maken van lange dagtochten. Ik heb daarom in 2011 ‘De Kythira Trektocht’ samengesteld, een individuele wandelvakantie van negen dagen, waarbij deelnemers van hotel naar hotel lopen – bagagevervoer wordt geregeld. Het aantal aanmeldingen voor deze wandelvakantie is boven verwachting.
Voor Griekenland-liefhebbers, en de echte Kythira-fans in het bijzonder, heb ik het verhalenboek ‘Kythira, gewoon een bijzonder eiland’ geschreven, waarin 21 eilandbewoners over hun Kythira vertellen. Ik ben me bewust dat, als ik het boek nu zou hebben geschreven, het een heel ander boek was geworden. Tijdens de voorbereidingen van het boek - 2010 tot medio 2011 - was er op Kythira nauwelijks sprake van de economische crisis. Inmiddels is de crisis ook op Kythira goed merkbaar. Steeds meer mensen spreken hun zorg uit over de toekomst. Middenstanders klagen over afnemende klandizie en teruglopende inkomsten. Bedrijfjes verhuizen naar goedkopere huurpanden, men stapt over op zonne-energie, houtstook wint het van petroleumstook. Lopende bouwactiviteiten liggen nagenoeg stil, bouwvergunningen worden vrijwel niet meer aangevraagd, mensen klagen over kortingen op loon of pensioen, de prijzen in de winkels stijgen. Benzine is duurder dan ooit. Studenten kiezen steeds vaker voor een studie in het buitenland en jongeren die afgestudeerd zijn, zoeken werk buiten het eiland. En een aantal bevriende eilandbewoners overweegt serieus om het een jaar te gaan proberen in Australië, het land waar zij familie hebben wonen.
Ondanks de huidige economische situatie in Griekenland, prijzen Thom en ik ons gelukkig met ons leven op Kythira en met het succes van Pyrgos House. Thom heeft zijn handen vol aan de meubeltjes. De verhuur van onze accommodaties gaat erg goed, net als de verkoop van de boeken en van de ‘Kythira Trektocht’. Vrijwel dagelijks genieten we van de kleine en mooie dingen die het eiland en haar bewoners ons geven. Heimwee naar Nederland kennen we niet. We gaan om het jaar twee weken naar familie en vrienden, terwijl ook velen van hen ons opzoeken in Potamos. Altijd weer ontzettend gezellig en fijn. Wij blijven op Kythira wonen, wat er ook gebeurt met Griekenland. En ons pensioen? Wie dan leeft, die dan zorgt. Desnoods verkopen we ons huis, en verhuizen we een deur verder, naar Pyrgos House.
Voor meer informatie over Pyrgos House: www.pyrgoshouse.com
Disclaimer: de Griekse Vereniging Eindhoven is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de gastcolumn.
Op deze column rust copyright: Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
