Tijdens een vakantie in het pittoreske Parga ontmoette ik de charmante Stephanie de Vocht, hostess voor dé “Griekenlandspecialist”. Op mijn verzoek een gastcolumn te verzorgen reageerde zij direct enthousiast. In deze tweede gastcolumn maakt u kennis met deze welbespraakte, spontane Brabantse, en schrijft zij over haar werk en leven in haar standplaats Parga en haar woonplaats Athene. Menig toerist romantiseert het werk van de gastdames en –heren van de touroperators, en staan er vaak niet bij stil wat er eigenlijk allemaal bij komt kijken. De lange dagen en de zorgen als een gast in de problemen komt, want ook in Griekenland is niet alles rozengeur en zonneschijn. Gelukkig overheersen de mooie momenten en kan Stephanie bijdragen aan een welgeslaagde vakantie.
In september 2012 had ik een leuk gesprek met Erwin Kuijpers (columnist website, red.) in Parga, hij vertelde me enthousiast over de website, www.griekeneindhoven.nl. Ik ben meteen naar de website gaan kijken. Wie zie ik daar met een column op de site? Rita Kirligitsis! En wat is daar nu zo bijzonder aan? Ik heb Rita maar 1 keer "live" gezien, maar het lijkt net of ik haar al heel lang ken, dat is drie jaar geleden, tijdens een dagje met allemaal Nederlandse vrouwen in Parga. Daarna ben ik nog een keertje in het hotel van Rita en haar man geweest, maar helaas, Rita was in Nederland. Nu geven we elkaar over en weer de groetjes via onze gasten.Ik zou ook de auto "even" kunnen pakken en naar haar toe rijden, van Parga naar Ano Pedina is ongeveer twee uur rijden.Op de een of andere manier komt dat er steeds maar niet van, als je je bedenkt dat ik een bezoek aan Geldrop (daar woont mijn broer) vanuit Best al vaak verzuim, dan is dat niet gek natuurlijk.
Maar ik zal me eerst even voorstellen, mijn naam is Stephanie de Vocht en ik werk sinds 2008 voor Ross Holidays als standplaats hostess. Mijn eerste 2 jaar werkte ik in Pilion, de laatste 3 jaar heb ik in Parga gewerkt.Daarvoor heb ik bijna 15 jaar gewerkt als reisadviseuse, 5 jaar bij een reisbureau in Eindhoven en bijna 10 jaar bij een reisbureau in Best. Super leuk en afwisselend werk, want je verkoopt de wereld, een geweldig product!
Maar ik vond mijn leven best saai en zocht eigenlijk iets nieuws, iets anders. Ik zag de advertentie van Ross Holidays en heb gesolliciteerd, en…ik werd aangenomen! Toen wilde ik dus ontslag gaan nemen bij het reisbureau, maar het werd zeven maanden onbetaald verlof en ik kon dus na mijn Griekenland ervaring gewoon weer bij mijn vertrouwde baantje terecht.
Wat een leven, wat een ervaring was dat zeg, zodra ik geland was in Griekenland, voelde ik me meteen thuis en gelukkig. Had ik eerder moeten doen. Mijn vriendinnen moesten er wel om lachen: “Ga jij op je oude dag nog hostess worden? Waarom deed je dat niet toen je 18 was”? Tsja, waarschijnlijk omdat ik er toen niet klaar voor was om mijn leven om te gooien? En nu wel, meer dan klaar was ik er voor.
Ik ben na de eerste zomer in Pilion in november terug gekomen in Nederland en heb toen besloten dat ik graag weer terug wilde naar Griekenland in maart. Ik heb toen alsnog ontslag genomen bij het reisbureau. Ik mocht weer terug naar Pilion voor zeven maanden! In de winter verbleef ik dan bij mijn zus en haar vriend en de kinderen, in maart pakte ik mijn boeltje weer. Gelukkig kon ik een aantal winters terecht bij het reisbureau, zodat ik toch een baan had in de winter.
Na 2 jaar Pilion leek het me leuk om eens te veranderen van locatie, overigens blijf ik verliefd op het prachtige Pilion. Maar ik mocht naar Parga om daar als standplaats hostess te gaan werken, weer een nieuwe uitdaging!
Ik kwam in Parga aan en dacht: waarom wou ik ook al weer van bestemming veranderen?
Het was maart en het was koud, ik kende niemand, ik had een studio ter grootte van een postzegel waar ik me alles behalve thuis voelde, (was overigens mijn eigen schuld) het leek mij op dat moment een perfecte keuze, heerlijk, landelijk gelegen, net buiten Parga, lees: veel te ver van het centrum om te lopen .
En wat een prachtige omgeving, wonen tussen de olijfbomen, lees: één groot feest in mijn slaapkamer van allerlei onduidelijke insecten, zelfs na het afplakken van alle gaatjes en kieren.
En een aardige huisbaas, lees: tikkeltje eigenaardig en maar een heel klein beetje nieuwsgierig.
Na een paar weken dacht ik: hier word ik niet zo blij van, en ben ik gaan zoeken naar een andere woning. Ik vond een hele ruime studio in het centrum van Parga, boven in het dorp vlak onder aan de burcht van Parga, met een ligbad, oooh dacht ik, wat een luxe! Ik heb er overigens nooit in gelegen in dat bad.
Maar de nieuwe studio, dat betekende wel vier keer per dag traplopen om thuis te komen. Ik had me ook niet zo heel goed gerealiseerd dat het net is of dat je midden op de kermis staat met je huis, omdat de muziek van beneden omhoog "stijgt" aan deze kant van de burcht.De eerste nacht, ik was doodop en had transfer de dag erna, vrijdagnacht …tot 05.00 uur s' morgens harde muziek van beneden aan de kade, tweede nacht, weer, derde nacht stilte! Zondagnacht was dat, maar op maandag morgen werd ik lekker vroeg gewekt omdat de Griekse vrouwen in mijn nieuwe straatje hier rond 06.30 uur hun stoep en de straat gaan vegen en afspuiten. Planten moeten dan ook echt water hebben om 06.30 uur...
Bij het vegen en water geven hoort ook geschreeuw : Kalimera, goedemorgen buurvrouw! Hoe gaat het? Ze zien elkaar twintig uur per dag, maar goed: alles beter dan de luide muziek.
Op de trap van het centrum naar de burcht bevinden zich vele leuke winkeltjes en barretjes, en daar hoort ook een gezellig praatje bij als je voorbij loopt, vier keer per dag, ik dacht: er moet toch een andere manier zijn om thuis te komen, kost namelijk best veel tijd zo, al die praatjes.
En ja, gevonden, ik dacht, hej, dat is handig ik kan hier binnendoor, ik moest wel ergens een hekje open doen.
En daar zaten ze, klaar om mij aan te vallen met hun bezem, een paar Griekse dametjes in het zwart. Wat ik daar kwam doen in hun tuin?Ik zeg oh het spijt me, maar ik loop naar huis. Of ik dat dan de volgende keer a.u.b. niet door hun tuin wilde doen. Daar zat wel wat in natuurlijk.
Wat de lokale bevolking hier ook graag cadeau geeft zijn citroenen ( Parga heeft heel veel citroenbomen ). Van mijn eerste huisbaas hier, kreeg ik een keer een zak vol citroenen uit zijn eigen boomgaard. Dank je wel!
Maar ga er maar eens over nadenken wat je er eigenlijk mee moet doen met 25 citroenen? Oké, je kunt eens een schijf of een stuk over je vis sprenkelen als je kookt. Als…
Je zou er ook nog een schijfje van in je frisdrank kunnen doen, maar dan houd het toch snel op dacht ik zo.
Ondertussen kook ik steeds vaker en nu heb ik iets meer fantasie wat betreft de citroenen.
Kom ik in mijn nieuwe studio aan, wat krijg ik van mijn huisbazin: klop, klop... Ja? Ah, wat attent 1 citroen, en wat een grote! Dank u wel hoor!
Maar die nieuwe huisbazin had zo wel een klein beetje haar kuren. Ik vroeg haar toen ik hier voor het eerst kwam kijken, of het wel echt voor het hele seizoen was, niet dat ze me er in augustus uit zou zetten voor een aantal weken omdat ze die studio van mij voor het vier dubbele kan verhuren aan toeristen? Nee, hoor, natuurlijk niet ! Ze had nog drie andere studio' s die ze verhuurde, maar de mijne was het meest ruim.
En wat gebeurt er, op een avond kom ik thuis van het werk: "kom je even koffie drinken" vraagt de huisbazin? uhhm, phoe, nee liever niet, ik was best moe, maar ja, toch maar een beetje sociaal zijn en ja gezegd.Goh mooi huis heeft U! (overal iconen en kleedjes en foto’s van overleden familieleden en zeker vier bankstellen) "Ach wel nee", zegt ze, "mijn huis is een rommellige bende", Ik dacht , ja, dat zie ik ook wel, maar ja, wat zeg je anders hè? Oké, koffie, wat lekkers er bij."Ja," zegt ze, "het zit zo, ik heb je studio verhuurd voor 2 weken vanaf 14 juni. Dus..." Maar dit alles ging in het Grieks, en het gesprek verliep niet helemaal soepel daar mijn Grieks nog niet verder kwam dan, hallo, tot ziens en bedankt. Ik krijg haar zoon aan de lijn, hij spreekt Engels, echt sorry, maar het is twee weken verhuurd, blah, blah... Ik denk: wat moet ik nu doen?
Ik wil geen ruzie met die vrouw, er komen ook wat vrienden van mij logeren, dus ik moet haar wel te vriend houden. Ik vraag haar: waar moet ik dan heen? "Je mag bij mij slapen twee weken, ik heb een heel groot bed"!
Ik zeg moet mij dan in één bed met U? Nee, dat hoefde niet als ik dat niet wilde, ik mocht ook op een van de banken slapen. Had ik nu maar niet gezegd hoe mooi haar huis was. Dus onder protest toch maar ja gezegd.
Volgende dag, het zat me toch niet lekker, had ik haar neef Akis gebeld, ook familie, die deze studio voor mij had geregeld. "GEEN SPRAKE VAN! Is ze helemaal gek geworden? Jij blijft gewoon zitten waar je zit, je hoeft er niet uit". Hij begon tegen haar te schreeuwen. "Ach", zegt hij tegen mij, "she is losing oil… " ofwel, ze is hartstikke gek geworden.Dus een hoop bombarie om niks, Een paar dagen lang ben ik genegeerd, daarna kon er een zuur lachje vanaf, en toen was ze weer de oude. En nu zijn we "vriendinnen". Elke keer als ik boven aan bij de trap ben om lekker wat te gaan eten in het authentieke bovengedeelte van Parga, of een drankje te drinken in het sfeervolle café in het kasteel, dan maak ik een praatje met haar. Telkens vraagt ze me, "wanneer kom je weer"?
En ja, wat gebeurde er toen na jaren vrijgezel te zijn geweest? Daar was hij dan, Nikos, mijn inmiddels verloofde.
Na een jaar traplopen ben ik in het tweede seizoen Parga gaan samenwonen met Nikos, in een leuk appartementje, helemaal hartje centrum, ja hoor IN de straat met de barretjes en de muziek. Mocht ik het een seizoen van boven aanhoren, nu woon ik er midden in.
Maar weet je, ik hou van dit appartementje aan zee, ik ben ondertussen gewend aan de (dorps-) geluiden.
Daar woon ik nu nog steeds met hem samen. In de winter wonen we samen in Athene in een heerlijk appartement in een rustige wijk en genieten we van het stadsleven en het milde klimaat, in de zomer wonen en werken we allebei in Parga. Nikos heeft een kledingwinkel op de boulevard van Parga.
Gasten vragen mij wel eens: "maar wat doe jij nu elke dag zoal ? Je ligt zeker de hele dag op het strand"? Nou dat is niet het geval, althans, niet de hele dag haha, ik zal het eens kort omschrijven:
Iedere zaterdag ga ik naar het vliegveld om gasten weg te brengen en op te halen , de transfer moet geregeld worden, de kamer indelingen worden gemaakt, diverse lijsten moeten voorbereid worden voor de nieuwe aankomsten. Ondertussen heb ik elke week welkomstbezoeken bij iedere accommodatie na aankomst en gedurende de week bezoek ik de diverse accommodaties ook meerder malen indien men nog vragen mocht hebben of een leuke excursie of een auto wil boeken.Sommige dagdelen breng ik dus door op kantoor om de administratie te doen, andere uren ben ik aan het bezoeken. Elke week is anders, elke aankomst is anders, soms verloopt alles rustig, soms is de ren en vliegwerk, dat maakt het voor mij heel interessant, hier is het nooit saai!
Een voorbeeld van een werkdag:
Om 08.00 uur gaat de wekker, ik kijk uit het raam, ZON! ik ontbijt, ik douche en en ik trek mijn uniform aan: we hebben een rokje voor de transferdag en welkomstbezoeken en een bermuda met polo voor de andere dagen.
Om 09.00 uur: Ik ga 3 accommodaties bezoeken, overal blijf ik een half uurtje voor het eerste bezoek, de welkomstbezoeken heb ik op zaterdag en zondag al gedaan. Tijdens het welkomstbezoek vertel ik de gasten hoe ze Parga en Epiros het beste kunnen ontdekken, ik geef tips over leuke stranden te bezoeken, barretjes en ik heb een leuk wandelboekje te koop.De bezoeken verschillen per week, de ene week zie ik geen gasten en de andere week is het "druk". Soms heeft men bepaalde vragen, of uitzoek klusjes voor mij: waar kan ik paardrijden? Waar kan ik legpuzzels kopen? Waarom heten bepaalde eilanden zoals ze heten? Waarom waait het en vooral wanneer is het weer mooi weer? Waar kan ik een motor huren? en nog veel meer. Wat ik niet weet zoek ik op of vraag ik na om er tenslotte zo snel mogelijk weer op terug te komen.
Na mijn bezoeken ga ik naar kantoor en bereid diverse lijsten voor, voor de nieuwe aankomsten.
Ik werk dan tot 13.30 uur, daarna heb ik lunchpauze.Meestal gaan Nikos en ik lekker even zwemmen en wat eten.Om 17.30 uur start ik weer tot 20.30 uur. Of accommodatiebezoeken, of kantoor tijd. Gasten hebben ook elke dag de mogelijkheid om op kantoor binnen te lopen.
Sommige weken hebben gasten de pech dat ze of naar een dokter of erger, naar het ziekenhuis moeten. Soms komt een koffer niet aan op de bestemming. Soms moeten gasten helaas eerder terug naar huis. Ik probeer ze daar zo goed mogelijk in te begeleiden.
Op donderdag ben ik altijd vrij, dan ga ik er meestal op uit om een leuke baai op te zoeken en dan vooral lekker relaxen, zwemmen en lezen. In het voor - en najaar probeer ik altijd zo veel mogelijk van Epiros te zien, dan maak ik een tocht naar het prachtige Zagoria gebied, ik bezoek Paxos en Anti Paxos, de twee eilanden voor de kust van Parga. Ook het bergdorp Metsovo is zeker de moeite waard, de inwoners maken hun eigen kaas en wijn en men kan er tot april skiën!
Maar het seizoen is inmiddels alweer voorbij nu, ik ben half april gestart en 6 oktober was mijn laatste werkdag.
Ik ben nu nog even in Parga en dan ga ik lekker naar Nederland op vakantie. Daarna vlieg ik terug naar Athene om daar de winter door te brengen. In de winter trekken we er graag op uit, zo zijn we afgelopen jaar wezen skiën in Arachova, dat is nog geen twee uur rijden vanuit Athene. Wat een mooi plaatsje is dat zeg, beetje Anton Piek achtig dorpje met een klein ski gebied.
Deze winter zou ik graag naar Sparta willen gaan in de Peloponessos, daar hebben de opa en oma van Nikos een huis. Met kerst gaan we naar Nederland. Afgelopen jaar ben ik in Athene lid geworden van de Nederlandse vereniging, ze hebben een clubhuis "het Stekkie" en daar volg ik elke woensdag Griekse les. En niet te vergeten: ze organiseren ook diverse borrelavonden, filmavonden, danslessen etc. Ik heb op deze manier erg leuke mensen leren kennen in Athene.Ik vind Athene zeker niet de mooiste stad die ik ken, maar ik vind de combinatie geweldig, zeven maanden Parga, vijf maanden Athene, even tijd voor het stadsleven na een druk seizoen in het mooie Parga.
Nou beste mensen, ik ga mijn koffer inpakken, ik ga Parga even verlaten voor een paar maandjes , ik ben klaar voor de Griekse winter!
Disclaimer: de Griekse Vereniging Eindhoven is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de gastcolumn.
Promotie filmpje Parga
Op deze column rust copyright: Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
