Tijdens een vakantie in het pittoreske Parga ontmoette ik de charmante Stephanie de Vocht, hostess voor dé “Griekenlandspecialist”. Op mijn verzoek een gastcolumn te verzorgen reageerde zij direct enthousiast. In deze tweede gastcolumn maakt u kennis met deze welbespraakte, spontane Brabantse, en schrijft zij over haar werk en leven in haar standplaats Parga en haar woonplaats Athene. Menig toerist romantiseert het werk van de gastdames en –heren van de touroperators, en staan er vaak niet bij stil wat er eigenlijk allemaal bij komt kijken. De lange dagen en de zorgen als een gast in de problemen komt, want ook in Griekenland is niet alles rozengeur en zonneschijn. Gelukkig overheersen de mooie momenten en kan Stephanie bijdragen aan een welgeslaagde vakantie.

De eerste uit een serie gastcolumns werd geschreven door Frank van Weerde. Voor de gasten van een bekende touroperator geen onbekende: Frank werkte namelijk enkele jaren als standplaatshost op Kythira. Wellicht heeft u hem eens ontmoet. Op onze website kunt u ook de boekbespreking lezen over het door hem geschreven “Kythira, gewoon een bijzonder eiland”. Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom Nederlanders naar Griekenland verhuizen, of hoe het hen vergaat? In deze eerste gastcolumn vertelt Frank over zijn leven op dit mooie eiland.

Houdetsi, gelegen op een hoogte van 450 meter en ingebed tussen Kretenzische heuvels, is doorgaans een slaperig dorp met slechts 1100 inwoners. Temidden van een groot wijnbouwgebied kabbelt hier het dagelijkse leven rustig voort. Men maakt een praatje bij de bakker of doet inkopen bij de enige mini supermarkt die het dorp rijk is. ’s Avonds komt men op de plateia samen voor een koffietje en het laatste nieuws. Wilt u uw vakantie doorbrengen tussen de “locals”, Houdetsi is de aangewezen plek. De enige overnachtingsmogelijkheid is het kleinschalig appartementencomplexje Petronikolis van het gastvrije echtpaar Nikos en Evangelia. De tijd lijkt er stil te staan. Voor wat meer leven in de brouwerij moet men naar het veel grotere Archanes, en de plaatselijke jeugd stapt in de loop van de avond dan ook op brommertjes om daar vertier te zoeken. Geen wereldstad dus, en al helemaal niet het centrum van de wereld, althans, op 4 dagen per jaar na. Dan verandert Houdetsi in het centrum van de (wereld) muziek!

Voor deze column neem ik u mee terug in de tijd, en wel vierendertig jaar geleden, naar 1978. Zaterdagavond, fris onder de douche vandaan, schaaltje Nibb - it en een glaasje 7 up. Gezellig samen op de bank, je mag wat langer opblijven. Digitale TV, daar had nog niemand van gehoord, en iedereen had toen een antenne op het dak. Kleuren TV had een jaar of tien daarvoor haar intrede gedaan, en Nederland 3 bestond nog niet. Naar die tijd dus. We zitten klaar voor een nieuwe aflevering van de BBC televisie serie "Wie betaalt de Veerman". Deze serie heeft ons land 8 weken aan de buis gekluisterd gehouden, en kent tot op de dag van vandaag vele fans. “Wie betaalt de Veerman” laat ons kennismaken met een voor velen onbekend land. Het massatoerisme, met name per vliegtuig, stond in die tijd namelijk nog in de kinderschoenen. Aan bermtoerisme werd niet meer gedaan, we gingen naar de camping in ons eigen Nederland, velen waagden zich aan de lange autoreis naar het zonnige zuiden. Maar vliegvakanties waren voor slechts weinigen weggelegd.